Το Σουηδικό διθέσιο roadster, εμπνεύστηκε στο σχεδιασμό του από την πρώιμη Chevrolet Corvette, με την διαφορά ότι κάτω από το καπό, «ζούσε» ένας σε σειρά 4κύλινδρος ανεμικός κινητήρας των 70 ίππων!
Μια ματιά στην ιστορία
Παρά το γεγονός ότι η φήμη της Volvo βασίζεται στην ασφάλεια, στη στιβαρότητα και στην πρακτικότητα, δεν είχαν όλα τα αυτοκίνητα της Σουηδικής μάρκας αυτό το εύσημο. Το κουπέ P1800 της δεκαετίας του 1960, είναι τόσο σπάνιο και σχεδόν άγνωστο σήμερα. Πίσω στη δεκαετία του 1950, οι αυτοκινητοβιομηχανίες διατηρούσαν την τάση των προσιτών σπορ αυτοκινήτων.
Κάθε μάρκα αυτοκινήτων μαζικής παραγωγής που σεβόταν τον εαυτό της και είχε δράση στην αγορά των ΗΠΑ, χρειαζόταν ένα μικρό μετατρέψιμο σπορ αυτοκίνητο. Έτσι και η Chevrolet που αποκάλυψε την Corvette το 1953. Απο αυτήν εμπνεύστηκε η Volvo, για να κατασκευάσει το δικό της roadster από υαλοβάμβακα.
Η Volvo δεν είχε καμία εξειδίκευση μέχρι τότε στα πλαστικά αμαξώματα, γι’ αυτό συνήψε σύμβαση με την Glasspar με έδρα την Καλιφόρνια, για να ασχοληθεί με αυτό το τμήμα του αυτοκινήτου από υαλοβάμβακα, το οποίο στη συνέχεια συνδυάστηκε με ένα σωληνωτό σασί από χάλυβα.
Ενώ η ιδέα για το P1900, υποτίθεται ότι προήλθε από το αφεντικό της Volvo, Assar Gabrielsson, που «είδε» μια πρώιμη Corvette, στην ουσία η Σουηδική απομίμηση δεν ήταν καθόλου «μυώδης», αρκούμενη σε ένα ενσωματωμένο τετρακύλινδρο κινητήρα των 1,4 λίτρων, δανεισμένο από το sedan PV444, που απέδιδε 71 ίππους, με την βοήθεια δύο καρμπυρατέρ.
Ένα κοινό παρονομαστή που προφανώς μοιράστηκαν τα δύο σπορ αυτοκίνητα της εποχής Volvo και Corvette, ήταν τα προβλήματα ποιότητας. Αν και αργότερα η Volvo έφερε την παραγωγή των αμαξωμάτων της στη Σουηδία, το πλαίσιο ήταν αδύναμο και το P1900 φέρεται να ήταν τόσο άσχημα κατασκευασμένο, που όταν ο νέος διευθύνων σύμβουλος πήρε ένα τέτοιο μαζί του στις διακοπές του, το μίσησε τόσο πολύ, που ακύρωσε την παραγωγή.
Πτώση στη ζήτηση, άνοδος στη σπανιότητα
Η ζήτηση για το 1900 Sports, ήταν τόσο χαμηλή, που η Volvo είχε καταφέρει να κατασκευάσει μόνο 67 ή 68 P1900 μέχρι το 1956, με το τέλος να έρχεται ένα χρόνο αργότερα. Αυτό το αυτοκίνητο είναι το νούμερο 65 και παραδόθηκε καινούργιο στην Καλιφόρνια, στις αρχές του 1957, παρέμεινε εκεί για 40 χρόνια, προτού αποσταλεί πίσω στην Ευρώπη σε έναν Βέλγο συλλέκτη.
Πρόσφατα αποκαταστάθηκε στο αρχικό του μπλε με κόκκινο εσωτερικό και πιστεύεται ότι είναι ένα από τα μόλις 50 αυτοκίνητα που έχουν απομείνει. Δεν δίνεται τιμή αλλά υπολογίζεται, ότι θα είναι πολύ πιο πάνω από τα 120.000 δολάρια, με βάση την κατάσταση και την αξία της σπανιότητας του.