Το ξεκίνημα έκαναν οι Γερμανοί, όταν παρουσίασαν το πρώτο Golf, συνοδευμένο από το αρκτικόλεξο GTI. Οι Γάλλοι ακολούθησαν παρά πόδας με τις γρήγορες εκδόσεις του 205 GTi, ενώ στην «αρένα» δε δίστασαν να μπουν και οι Ιάπωνες με την Suzuki, που στο νέο Swift, φρόντισε να προσθέσει τα ίδια τρία «εξωτικά» γράμματα. Το στοιχείο που έκανε την διαφορά με τα μοντέλα του ανταγωνισμού εκείνης της εποχής, ήταν το μοτέρ.
Παρουσιάστηκε το 1986 με κινητήρα 1.300 κ.εκ., με δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής, ηλεκτρονικό σύστημα ψεκασμού, υδραυλική ρύθμιση των βαλβίδων και με το 16 βάλβιδο καπάκι να αποτελεί ορόσημο για την εποχή. Τεχνολογία σαφώς δανεισμένη, απο τις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες της Suzuki. Ο στόχος της Suzuki ήταν σαφής, με τον αλουμινένιο κινητήρα να είναι σε πρώτο πλάνο και τις επιδόσεις να είναι για εκείνη την εποχή πρωτόγνωρες για 1300άρη κινητήρα.
Η δεύτερη γενιά
Πρός τα τέλη του 1988, έγινε η παρουσίαση της δεύτερης γενιάς του Swift GTi. Αντίπαλοι του, τα Peugeot 205 rallye και Gti, τα Citroen AX Sport και Le Mans, το Daihatsu Charade GTti, το Fiat UnoTurbo και μετέπειτα το Peugeot 106 Xsi. Oι διαστάσεις του μοντέλου είχαν αυξηθεί, ενώ προκειμένου να ταιριάζει με τις «φρέσκιες» τάσεις σχεδίασης, το αμάξωμα έγινε πιο στρογγυλεμένο και περισσότερο αεροδυναμικό. Συγκεκριμένα το νέο Gti, διέθετε προφυλακτήρα με μεγαλύτερη κεντρική μάσκα, η οποία είχε κυψελωτή γρίλια, μεγάλο αεραγωγό στο κάτω μέρος και πρόσθετες εισαγωγές αέρα στις γωνίες, δίπλα από τους προβολείς ομίχλης, οι οποίοι, αν και πιο διακριτικοί, συνέχιζαν να είναι μεγάλοι.
Τα πλαϊνά skirts προεκτείνονταν και στο κάτω μέρος των θυρών, ενώ πίσω, ο προφυλακτήρας συνδυαζόταν με μία μικρή αεροτομή που αποτελούσε συνέχεια της οροφής. Τέλος η πινακίδα τοποθετήθηκε στον προφυλακτήρα, τα φανάρια έγιναν μακρόστενα και δίχρωμα ενω στο κέντρο ενώνονταν με ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι το μικρό «καυτό» χάτσμπακ με την νέα επιθετική εμφάνιση και την χαρακτηριστική αξιοπιστία στα μηχανικά του μέρη, δημιούργησε τους δικούς του φανατικούς οπαδούς.
Όσον αφορά την ανάρτηση τώρα, μπροστά τοποθετήθηκε η δοκιμασμένη λύση των γονάτων ΜακΦέρσον. Πίσω, η Suzuki τοποθέτησε αντιστρεπτική με ημι-υστερούντες βραχίονες και ελικοειδή ελατήρια ξεχωριστά από τα αμορτισέρ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της οδικής συμπεριφοράς, η οποία ωστόσο ήταν απόλυτη στο όριο. Κινητήρας και μηχανικά μέρη παρέμειναν ως είχαν, αφου είχαν αποδείξει έμπρακτα με την πρώτη γενιά την αξία τους και την αξιοπιστία τους. Ο γνωστός G13B κινητήρας βελτιώθηκε στα σημεία, ο κορμός ενισχύθηκε για μεγαλύτερη αντοχή και η εισαγωγή επανασχεδιάστηκε και απέκτησε καλύτερη ροή αέρα. Παράλληλα, το όριο περιστροφής αυξήθηκε στις 7600 στροφές.
Το αποτέλεσμα ήταν εξωπραγματικό. Το μικρό «αγριεμένο» μοτέρ απέδιδε πλέον 101 «αφηνιασμένους» ίππους, ενώ στροφάριζε δαιμονισμένα και χωρίς παράπονα, μέχρι τον κόφτη! Όπως ήταν σύνηθες στα Ιαπωνικά αυτοκίνητα εκείνης της εποχής, τα μοντέλα που προορίζονταν για την τοπική Ιαπωνική (JDM) αγορά, ήταν ακόμα πιο δυνατά. Λόγω της εξαιρετικά υψηλής συμπίεσης, που άγγιζε το απίστευτο 11.5:1, η ιπποδύναμη αυτών ήταν 115 ίπποι, κάτι εξαιρετικό για έναν ατμοσφαιρικό κινητήρα 1300 κ.εκ.
Η επιτυχία του Swift, εξαργύρωσε την υπεραξία της, με την προτίμηση των ατμοσφαιρικών βελτιωτών, που έκαναν «παπάδες» με τον κινητήρα του! Τα φρένα επίσης ήταν αρκετά για το ελαφρύ σουπερ μίνι με δίσκους εμπρός και πίσω. Οι Ιάπωνες της Χαμαμάτσου (έδρα τότε της Suzuki), είχαν βρει την μαγική συνταγή για μια ενθουσιώδη οδήγηση με μικρό κόστος.
Εσωτερικό
Στο πιλοτήριο, την παράσταση έκλεβαν τα 2 τύπου μπάκετ μπροστινά καθίσματα με ενιαίο προσκέφαλο, το οποίο στη μέση είχε το χαρακτηριστικό άνοιγμα που βρίσκουμε στα «αγωνιστικά», ώστε να περνούν από μέσα οι ζώνες τεσσάρων σημείων. Το τριάκτινο τιμόνι, έγραφε τα διακριτικά του μοντέλου, ενώ το στροφόμετρο τερμάτιζε επιδεικτικά στις 9.000 σ.α.λ.
Στο δια ταύτα
Ο «σχιζοφρενής» 1300άρης κινητήρας του Swift, «δίκασε» αρκετούς αυθάδης αντιπάλους στο δρόμο, αποκτώντας φίλους αλλά και εχθρούς, τόσο ατμοσφαιρικούς, όσο και τουρμπίσιους. Το ελαφρύ πυραυλάκι της Suzuki, έγινε ανάρπαστο απο όσους επιζητούσαν καυτές επιδόσεις σε προσιτή τιμή και με μικρή φορολογία. Όμως ο αυθεντικός όρος του αρτικόλεξου Gti, χρειαζόταν ακόμα αρκετή «δουλειά» σε ότι αφορά το πλαίσιο, που παρουσίαζε έντονες στρεβλώσεις σε επιθετική οδήγηση στις στροφές.