Renault Clio Williams: Τεχνικά χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν

Το Renault Clio Williams, έδειξε σε όλους «πως το τρίβουν το πιπέρι»! Πλαίσιο, φρένα, κράτημα, στρίψιμο, πρόσφυση, τράξιον, μοτέρ, όλα για αντιγραφή και σεμινάριο! Το αυτοκίνητο το «φορούσες» κυριολεκτικά και «έπαιζες» με ασφάλεια σε ασφάλτινες «στριφτερές» διαδρομές, με τον οδηγό του να έχει ανεβασμένη στα ύψη την αδρεναλίνη και ένα πλατύ χαμόγελο διαρκείας!

Η Renault Sport κατάφερε με το Clio Williams, ό,τι δεν κατάφερε με το Clio 16V, δηλαδή να εκθρονίσει τον βασιλιά μέχρι τότε της κατηγορίας hot hatch το Peugeot 205 1.9 Gti και να πάρει εκείνη το στέμμα την δεκαετία του 1990.

Κακά τα ψέματα, χρειάστηκε να κατασκευαστεί ένα πραγματικά ιδιαίτερο αυτοκίνητο, για να αποσπάσει πειστικά την υπεροχή, από την ομοπάτριδη Peugeot και να ανεβάσει τον πήχη στην κατηγορία.

Με 200 παραπάνω κυβικά από το «σβέλτο» 1800άρι 16V και με αρκετές διαφορετικές ενισχυμένες «πινελιές» από το αγωνιστικό τμήμα της εταιρείας, σε υποπλαίσιο, ανάρτηση, πίσω βραχίονες, βελτιωμένες σχέσεις στο κιβώτιο, νέες φαρδύτερες ζάντες, το καυτό χάτσμπακ, έγινε ο ορισμός του τέλειου οδηγικά μικρομεσαίου κόμπακτ αυτοκινήτου, με κίνηση μπροστά.

Αντικατέστησε επάξια τον πρόγονό του το θρυλικό Renault 5 Gt turbo, παίρνοντας τιμής ένεκεν την ονομασία του σε Williams, από τις νίκες της ιστορικής ομάδας που συνεργαζόταν πετυχημένα με την Renault, στην φόρμουλα ένα, εκείνο τον καιρό. (από το 1989, οι Γάλλοι προμήθευαν κινητήρες V10 στην αγωνιστική ομάδα του Frank Williams).

Κάτι σαν αναγνώριση δηλαδή της Williams για την συνεισφορά της στους αγώνες, μαζί με αρκετή δόση επιθετικού μάρκετιγκ. Ήταν αυτό το συγκεκριμένο σπορτ μπλέ μεταλλικό χρώμα, με τον κωδικό «449 Metallic Sports Blue» στο σπορ «πρησμένο» αμάξωμα, το οποίο σε συνάρτηση με τις πανέμορφες χρυσαφένιες ζάντες της Speedline, το έκανε εύκολα αναγνωρίσημο και άνευ όρων ποθητό. Εκείνο τον καιρό, το όριο κυβισμού στην κατηγορία Α και Ν ήταν τα 2.000 κ.εκ.

Η Renault Sport λοιπόν, που ήθελε να συμμετάσχει στην «αρένα» των ράλι, έπρεπε να κατασκευάσει 2.500 αυτοκίνητα δρόμου με ομολογκασιόν (δελτίο αναγνώρισης), για αυτές τις κατηγορίες. Ο κύβος ερρίφθη, μόνο που τελικά το Clio Williams στην πορεία του απο το 1993 έως το 1997, παρήχθη σε 12.000 αντίτυπα και έγινε υπέρ του δέοντος δημοφιλές.

Μηχανικά

Ο 16V υποτετράγωνος (82,7 x 93 mm) τετρακύλινδρος σε σειρά κινητήρας, με τον κωδικό F7R, προερχόμενος απο το Clio των 1.800 κ.εκ, με σχέση συμπίεσης 10:1, υπέστη ριζική αναβάθμιση. Κατ’ αρχάς υπερκυβίστηκε στα δύο λίτρα (1998 κ.εκ) με αύξηση της διαδρομής των εμβόλων, «φόρεσε» μεγαλύτερη «πεταλούδα» στην εισαγωγή, νέο ενισχυμένο στρόφαλο δανεισμένο από την ντήζελ έκδοση, μεγαλύτερης διαμέτρου βαλβίδες, νέα αυξημένης αντοχής έμβολα και μπιέλες, διαφορετικούς σε χρονισμό εκκεντροφόρους, έγινε επαναχαρτογράφηση στον εγκέφαλο και τοποθετήθηκε νέας σχεδίασης εξάτμιση.

Το αποτέλεσμα ήταν 150 ίπποι στις 6.100 σ.α.λ και ροπή στρέψης 17,5 κιλών στις 4.500 σ.αλ, τιμές πολύ καλές για έναν ατμοσφαιρικό κινητήρα, ο οποίος λόγω της υποτετράγωνης σχεδίασης του, έδινε έμφαση περισσότερο στην αυξημένη ροπή στις χαμηλομεσαίες στροφές, αντί για κορυφαία απόδοση στις υψηλές. Ήταν ένας κινητήρας φτιαγμένος για ράλι, παρά για πίστα. Που τον θέλεις γεμάτο και ροπάτο από στροφή σε στροφή, δίχως να «κρεμάει».

Στο δρόμο

Το williams στο δρόμο δεν έβρισκε αντίπαλο ιδιαίτερα σε διαδρομές με στροφές, όπου σήκωνε επιδεικτικά τον πίσω εσωτερικό τροχό του, στρίβοντας σαν «διαβήτης» με χιλιόμετρα απαγορευτικά για άλλα αυτοκίνητα. Το βασικότερο, το αυτοκίνητο έστριβε με μπόλικη αυτοπεποίθηση, αφού οι τεχνικοί της Renault sport είχαν φροντίσει κάθε σπιθαμή σε πλαίσιο και ανάρτηση, να λειτουργεί υποδειγματικά.

Ο ροπάτος δίλιτρος κινητήρας φρόντιζε για τα υπόλοιπα. Με το 5άρι κοντής κλιμάκωσης σασμάν, το καυτό χάτσμπακ των 980 κιλών, έκανε τα 0-100 σε 7,7”, τα 80-120 με 4η σε 7,2”, ενώ η τελική του ταχύτητα άγγιζε τα 215 χλμ/ώρα. Τα απίστευτα φρένα του, παράδοση της Γαλλικής σχολής, σταματούσαν το αυτοκίνητο απο τα 100-0 σε 44 μέτρα!

Έσω – Έξω

Ο εκτενής βασικός εξοπλισμός του Clio Williams, περιελάμβανε ημι-μπάκετ μπροστινά καθίσματα, μπλε καντράν ταχύμετρου, μπλέ όργανα στο κέντρο του ταμπλό πίεσης και θερμοκρασίας λαδιού, μπλέ ετικέτα στον λεβιέ ταχυτήτων και μπλε χαλί στο εσωτερικό. Στα πρώτα 4.500 αυτοκίνητα, μια μικρή μεταλλική πινακίδα στο ταμπλό, έδειχνε τον ατομικό αριθμό παραγωγής.

Εξωτερικά, το αυτοκίνητο διέθετε διευρυμένα φτερά, φαρδύτερο μπροστινό άξονα και χρυσές ζάντες αλουμινίου 7×15 ” από την Speedline. Το αμάξωμα ήταν βαμμένο αποκλειστικά σε σκούρο μεταλλικό μπλε. Ωστόσο, για τον εκρηκτικό και overall χαρακτήρα του, το μικρό σπορ αυτοκίνητο δεν ήταν τότε ακριβό στην αγορά.

Ταμείο

Το Clio Williams είναι ένα αυτοκίνητο που ακόμη και σήμερα, θα τραβήξει πολλά βλέμματα από όσους το γνωρίζουν, και όσοι δεν το γνωρίζουν, σίγουρα θα πάθουν θλάση στο σβέρκο τους όταν το δουν και θα το ακούσουν να περνάει από δίπλα τους. Ίσως το καλύτερο μπροστοκίνητο ατμοσφαιρικό αυτοκίνητο δρόμου που κατασκευάστηκε ποτέ!