Παλιός στο κουρμπέτι ο Τάκης, γνώρισε δόξες πολλές με το γυναικείο φύλο και άλλες τόσες με τα αυτοκίνητα που ήταν το άσβεστο πάθος του. Όταν ήταν 6 χρονών, ο πατέρας του τον έπαιρνε μαζί του στα ταξίδια, σαν πωλητής στα χωριά του Μωριά, με το μακρύ στέισον βάγκον της δουλειάς, ένα Φορντ Τάουνους 1.7.
Βαρύ Γερμανικό σκαρί, δεν έπαιρνε χαμπάρι απο φορτώματα και χωματόδρομους. Λαμαρίνα γύρω – γύρω ενα δάχτυλο πάχος και οι πόρτες βαριές σαν καραβίσιες. Κινητήρας αργόστροφος κάπου 50 – 55 άλογα, 3 ταχύτητες στο χέρι, δίπλα στο θεόρατο κοκκάλινο άσπρο τιμόνι με τον ατέρμονα, φτιαγμένο για τα μπράτσα του Ποπάυ. Μονοκόματο κάθισμα μπροστά, μονοκόματο σπαστό στη πλάτη πίσω, ώστε να πέφτει για να το φορτώνεις παραπάνω αν χρειαζότανε. Λάστιχα με σαμπρέλα και 80άρια προφίλ με άσπρη ρήγα στο πλάι.
Ο μικρός Τάκης σε όλο το ταξίδι, ότι αμάξι έβλεπε στο δρόμο, πεταγόταν σαν ελατήριο και έλεγε την μάρκα του. Μπαμπα Φολκςβάγκεν, μπαμπά Όπελ, μπαμπά Φίατ, δεν του ξέφευγε τίποτα. Είχε φωτογραφική μνήμη. Στις κατηφόρες με τρίτη ταχύτητα, ο μπαμπάς του έκανε πλάκα, έκλεινε τον διακόπτη και τον ξανάνοιγε και ακουγόταν μια πιστολιά απο την εξάτμιση, κάτι που έκανε τον Τάκη να ξεκαρδίζεται.
Το αγάπησε αυτό το αμάξι ο Τάκης, Ήθελε να μεγαλώσει γρήγορα να το «καβαλήσει» και αυτός. Παρατηρούσε κάθε κίνηση στα πόδια του μπαμπά του, ειδικά στο αμπραγιάζ που το πάταγε δυο φορές για να αλλάξει ταχύτητα, καθώς τα συγχρονιζέ στα σασμάν εκείνης της εποχής, ήταν μια πονεμένη ιστορία. Ο Τάκης μεγάλωσε, πήρε το δίπλωμα και είχε για δικό του αυτοκίνητο τώρα, το αυτοκίνητο βόλτας του μπαμπά, ένα κατακκόκινο 4πορτο, Σανμπήμ Αβέντζερ 1250. Θαύμαζε πολύ τα εγγλέζικα αυτοκίνητα ο μπαμπάς του.
Πισωκίνητο, σπιρτόζικο με καμμιά 65αριά άλογα και 4άρι σασμάν, του Τάκη του φαινότανε για Φερράρι. Και που δεν πήγε με αυτό! Κάθε Σαββατοκύριακο έπαιρνε την παλιοπαρέα απο το σχολείο, τον Κώστα, τον Αντώνη και τον Ηλία και γυρνάγανε τσάρκες απο τα περίχωρα της Αττικής, μέχρι και το Λουτράκι, ανάλογα τα κέφια και τα φράγκα, όλα ρεφενέ. Μια Κυριακή πρωί καλοκαίρι με ζέστη ο Τάκης, ροβόλησε για την Περαχώρα να πάει στη λίμνη του Ηραίου, που είχε ακούσει τα καλύτερα για ξάπλες, μπάνιο, γκομενάκια και φαγητό στα ταβερνάκια. Στο γυρισμό χάθηκε, κάπου στα βουνά στα Γεράνεια, αλλά με τα παιχνίδια και τα παντιλίκια στις χωμάτινες αφράτες με κοκκινόχωμα στροφές του βουνού ξεχάστηκε.
Μετά απο περιπλάνηση κατάφερε να βγεί στην Εθνική για να επιστρέψει στο σπίτι του στην Καλλιθέα. Στο ύψος των Μεγάρων, του «έπαιξε» τα φώτα απο πίσω μια άσπρη Ασκόνα με φουσκώματα στα φτερά και ο Τάκης το πήρε προσωπικά. Απο τετάρτη που είχε, κατέβασε καρφωτά την τρίτη και σανίδωσε. Το κακόμοιρο το Στρόμπεργκ «πνίγηκε» ακαριαία, η Ασκόνα πέρασε απο δίπλα με όσα και στον επόμενο τόνο ακούστηκε ένα μπάμ σαν να άνοιξε σαμπάνια, με το καπό να βγάζει καπνούς. Ο Τάκης με πληγωμένο εγωισμό, έκανε δεξιά, άνοιξε το καπό και απο το πλαι της μηχανής τρέχανε σκουριασμένα νερά. Είχαν σκάσει οι τάπες του κορμού απο την πίεση. Σουρούπωνε και έπρεπε να δει τι θα κάνει. Κινητά δεν υπήρχαν τότε. Τόκοψε λοιπόν με τα πόδια για το βενζινάδικο που έβλεπε στο βάθος της εθνικής, φτάνοντας μετά απο ώρα.
Πήρε τηλέφωνο απο εκει την ΕΛΠΑ και σε μια ώρα τον μαζέψανε και βουρ για το συνεργείο της γειτονιάς. Μας πως γινεται να με περνάει μια 1200άρα Ασκόνα σκεφτοταν στο δρόμο. Μπαα, σίγουρα θατανε πειραγμένη με διπλά καρμπυρατέρ ή 1600. Το Σανμπήμ φτιάχτηκε και απο πείσμα φόρεσε και δεύτερο καρμπυρατέρ Στρόμπεργκ, δίχως όπως αποδείχτηκε στο δρόμο αποτέλεσμα. Ρούφαγαν και τα δυο μαζί άπληστα την βενζίνη, μούγκριζαν στο γκάζι, αλλά μέχρι εκεί. Το γινάτι του Τάκη νάναι καλά. Τόσα ήξερε, τόσα έκανε, ήτανε η χαρά του μηχανικού της γειτονιάς. Ο πατέρας του τον άφηνε να κάνει το «κομμάτι» του.
Ήρωας αυτό το αυτοκίνητο, εγγλέζικο τανκ. Ένα άλλο καλοκαίρι νύχτα σε διακοπές στην Κέρκυρα, ο Τάκης με τον κολλητό του τον Κώστα, κυνηγώντας στις Μπενίτσες απο πίσω κάτι Αγγλίδες με ένα κουπεράκι, σε μια στροφή κάναν τετακέ και βγήκαν απο το δρόμο. Το αμάξι έφυγε με το «κώλο» στο γκρεμό για λίγα μέτρα και σταμάτησε σε ένα μοναδικό δέντρο που βρισκόταν εκεί. Ήταν τυχεροί στην ατυχία τους, αφού ένας παππούς με ένα αγροτικό Ντάτσουν που πέρασε λίγο μετά, τους μάζεψε να τους πάει πίσω στο ξενοδοχείο. Το πρωί τα φιλαράκια πήγαν νωρίς με γερανό, για να τραβήξουν το αμάξι πάνω στο δρόμο.
Το σκυλί το εγγλέζικο, είχε μια κομμένη εξάτμιση μόνο, μια μισοσπασμένη πλάτη στο κάθισμα του οδηγού και ένα μικρό βαθούλωμα πίσω στο πορτ παγκάζ απο την τράκα του με το δένδρο. Φτιάχτηκαν και αυτά αλλά ο Τάκης συνέχιζε να του πίνει το αίμα στο δρόμο. Ενα βράδυ κατέβαινε φουνταριστός την Αμφιθέας προς παραλία, ο μπροστινός του το κοκάλλωσε ξαφνικά στα φρένα και ο Τάκης για να μην τον κάνει λιώμα, καβάλησε το διαχωριστικό κράσπεδο, πέρασε διαγώνια στο αντίθετο ρεύμα και σταμάτησε έξω απο ένα βενζινάδικο. Είχε άγιο, τον Ταξιάρχη! Απολογισμός ένα σπασμένο αριστερό ψαλίδι, μπαλάκια, δεξί αμορτισέρ όλα ταναπού. Ήταν τζαναμπέτης ο Τάκης στα νιάτα του, περίεργος και αγύριστο κεφάλι. Καβοντορίτικο!
Ο Τάκης μεγάλωσε και άλλο και αγόρασε πολλά αυτοκίνητα μετά το θρυλικό Αβέντζερ! Ο Τάκης θα μου πει όλες του τις ιστορίες στη συνέχεια, αρκεί να βρίσκεται πάντα μια χούφτα Κάσιους, λίγος πάγος και ένα Famous Grouse!