Το 1985 η Ford, δεν διέθετε στη φαρέτρα της κάποιο αξιόμαχο για τον συναγωνισμό αγωνιστικό αυτοκίνητο, έχοντας ως αιχμή του δόρατος τα παλιά καταξιωμένα Escort mk2 που ήδη γερνούσαν. Επίσης τα προσθιοκίνητα Escort RS 1600 ήταν αργά, τα Sierra XR4i πολύ βαριά, ενω τα Capri 2.8 πολύ παλιά.
Η Ford Αμερικής ζήτησε τότε απο τον υπέυθυνο δημοσίων σχέσεων της Ford Αγγλίας, να βρει μια λύση. Ο Στιούαρτ Τέρνερ λοιπόν, είδε σε ένα γραφείο του τμήματος εξέλιξης της Cosworth, ένα δίλιτρο μοτέρ απο Sierra, που φορούσε πειραματική 16βάλβιδη κεφαλή! Τότε του μπήκε στο μυαλό μια τρελή ιδέα, λέγοντας στους τεχνικούς της Cosworth: Αν βάλουμε σε αυτό το μοτέρ μια τουρμπίνα, πουλήσουμε 5.000 Sierra και το ομολογκάρουμε στους αγώνες, τότε η Rover, που σάρωνε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα τουρισμού με τα κτηνώδη SD1, δεν θα ξαναέβλεπε νίκη! Αυτό και έγινε! Στο μεταξύ η FIA προσπαθώντας να προσελκύσει και τους Ιάπωνες στον θεσμό αυτόν, ανακοίνωσε ότι από την επόμενη χρονιά, ο θεσμός θα γινόταν παγκόσμιος.
Τότε ο Τέρνερ ζήτησε απο την Cosworth έναν κινητήρα με προδιαγραφές Group A, που να αποδίδει περισσότερους από 300 ίππους στους αγώνες και έναν πιο light με 180 ίππους για τον δρόμο. Η Cosworth κατάφερε να φέρει στο δυναμόμετρο 325 ίππους για τον αγωνιστικό κινητήρα και 204 ίππους για τον κινητήρα δρόμου, με τον υπεύθυνο της τον Τζεφ Γκονταρντ να δηλώνει ότι δεν γινόταν ο κινητήρας αυτός στην απλή έκδοση να έχει απόδοση 180 ίππους όπως ζητήθηκε.
Η Ford συμφώνησε αναγκαστικά και απο τον Οκτώβριο του 1985 έως τον Δεκέμβριο του 1986, 5.500 Sierra Cosworth βγήκαν στην παραγωγή! 500 απο αυτά, έφεραν τον κωδικό RS 500, απέδιδαν μόνο 20 ίππους περισσότερους, αλλά η χρήση μεγαλύτερης τουρμπίνας, διαφορετικού ιντερκούλέρ και επιπλέον 4 μπέκ ακόμα, άφηναν περιθώρια για ασύλληπτες επιδόσεις για αγωνιστική χρήση. Πρώτη εφαρμογή έγινε στο μπλέ Sierra της αγωνιστικής ομάδας Rouse Sport όπου η ιπποδύναμη ξεπέρασε τα 500 άλογα!
Πιο ισχυρό βγήκε το κόκκινο Sierra του Αυστραλού Ντικ Τζόνσον, ενώ σύμφωνα με τους ειδικούς, την περισσότερη δύναμη έβγαζε το κοκκινο-μαύρο Sierra, με τα χρώματα της Texaco του Ελβετού Εγκενμπέργκερ και απόδοση 560 ίππων. Μάλιστα με σταθερή απόδοση 2,2 bar, το συγκεκριμένο κέρδισε τον 24ωρο αγώνα του Spa, αποδεικνύοντας έτσι την απαράμιλλη αξιοπιστία του.
Ήταν η τεράστια διαφορά του απο τον ανταγωνισμό, ο λόγος που η FIA βιαστικά άλλαξε άρδην τους κανονισμούς, “φρενάροντας” έτσι την Ford στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αυτοκινήτων τουρισμού, έναν θεσμό που απο εκείνη την ώρα άρχισε να εκφυλίζεται μέχρι που καταργήθηκε.
Βελτιώνοντας τα Cossie
Η ευκολία αύξησης στην ιπποδύναμη, έκαναν τα Sierra Cosworth πολυ δημοφιλή στους ανα τον κόσμο βελτιωτικούς οίκους. Έτσι πρώτη η Graham Goode Racing με τεχνικό υπέυθυνο τον Άλιστερ Μέιν, έβγαλε 480 άλογα με πίεση στα 2 bar για χρήση στο δρόμο που κατάφερνε 280 χιλιόμετρα τελικής.
Η Desert Storm στη συνέχεια με το αυτοκίνητο του Τόνι Μάνοκ και συνεργασία της Turbo Systems, κατάφερε με πιέση στα 2,4 bar να βγάλει 540 άλογα και 286 χλμ τελικής. Όμως ο βασιλιάς των Sierra Cossie δεν ήταν άλλος απο τον Mogul (Μογγόλος) του Ντέιβ Μπρόντι και της Brodie Britain Racing (BBR,) ο οποίος με τουρμπίνα απο Bentley Mulsanne, 500άρι μοτέρ και “καννίβαλους” εκκεντροφόρους, έβγαλε 550 ίππους και 291 χλμ τελικής!
Στην χώρα μας, ένα γνήσιο 500άρι, οδήγησε και ο Νίκος Αγγλούπας που απολαύσαμε τόσο σε σιρκουί όσο και σε αναβάσεις, με την τεχνική υποστήριξη της Car Center Καρανικόλα, επίσημου συνεργάτη του δικτύου της Ford στην Ελλάδα.