Το τετράγωνο Ιταλικό σεντάν που πήγαινε αέρα και «με τις πόρτες», κέρδισε 4 παγκόσμιους τίτλους στα ράλι και έγινε θρύλος, γράφοντας ανεξίτηλα τον δικό του μύθο στην αυτοκίνηση!
Το Fiat 131 Abarth Rally Stradale, είναι το «μητρικό» αυτοκίνητο που έθεσε τις βάσεις για τις λαμπρές επιτυχίες της εταιρείας στην «αρρένα» του παγκόσμιου πρωταθλήματος ράλι, στην κατηγορία του γκρούπ 4 (1977, 1978,1980 νικήτρια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών συν ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών με τον Βάλτερ Ρέρλ το 1980).
Σχεδιαστικά το έργο ανατέθηκε στον Μπερτόνε και στην εταιρεία του Bertone Style Centre. Προηγουμένως πριν συμβούν όλα αυτά, η Fiat είχε αναλάβει απο το 1971 την Abarth, ρίχνοντας στους αγώνες το Fiat 124 Abarth Rally, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για την δημιουργία της επίσημης εργοστασιακής αγωνιστικής ομάδας, την Fiat Racing Team.
Το 124 Abarth, σημείωσε εξαιρετικά αποτελέσματα, κατακτώντας δύο ευρωπαϊκά πρωταθλήματα το 1972 και το 1975 και έτσι έπεισε τα αφεντικά της Fiat να αυξήσουν το μπάτζετ για τους αγώνες. Το 1976 αποφασίστηκε να αντικατασταθεί η γερασμένη σειρά των 124 και προετοιμάστηκε μια sport έκδοση δρόμου, για το νέο σεντάν 131. Το σκεπτικό ήταν να εκμεταλλευτεί η εταιρεία τις αγωνιστικές της επιτυχίες με το 124, για να αυξήσει έτσι τις πωλήσεις του 131 που ήταν στα σκαριά.
Ένα σεντάν με DNA αγωνιστικού
Ο Μπερτόνε λοιπόν ανέλαβε δράση για να φτιάξει ενα «πολεμικό» αυτοκίνητο δρόμου, που να μοιάζει με το Fiat 131 Mirafiori στην δίθυρη έκδοσή του, αλλά να είναι δραστικά πιο ελαφρύ και να μπορεί να εξελιχθεί στα όρια του γκρουπ 4. Για να επιτευχθεί η ζητούμενη μείωση του βάρους, χρησιμοποιήθηκε ρυτίνη σε καπό και λασπωτήρες, πλαστικό και πλέξιγκλας περιφερειακά, ενώ οι πόρτες ήταν απο αλουμίνιο. Στη συνέχεια προστέθηκαν φαρδύτεροι θόλοι τροχών και αεροτομές, μαζί με δυναμικές εισαγωγές αέρα στο καπό και τα πλαινά.
Η αμφίεση μάχης είχε ολοκληρωθεί! Έτσι κατασκευάστηκαν απο το 1976 έως 1978, 400 αντίγραφα (που απαιτούνται από τους κανονισμούς της FIA), του Fiat 131 Abarth Rally Stradale, που ήταν απαραίτητα για την επίσημη αναγνώριση. Μηχανικά τώρα, η Abarth τοποθέτησε τον υποτετράγωνο (84 x 90mm), δίλιτρο (1995 κ.εκ), 16V, τετρακύλινδρο σε σειρά κινητήρα με δύο επικεφαλείς εκκεντροφόρους, διπλά ελατήρια βαλβίδων και συμπίεση 10,3:1, ο οποίος απέδιδε 140 άλογα στις 6.400 σ.α.λ και ροπή 17,2 κιλών στις 3.600 σ.α.λ, τον οποίον τροφοδοτούσε με καύσιμο ένα διπλό 34άρι καμπυρατέρ της Weber.
Το σεντάν των 960 κιλών με ένα 5άρι μηχανικό κιβώτιο της ZF (τα δακτυλίδια συγχρονισμού αφαιρέθηκαν, καθώς επιτρέπονταν μόνο μη συγχρονισμένα γρανάζια για την αναγνώριση), έκανε τα 0-100 απο στάση σε 8,1” και είχε τελική ταχύτητα 195 χλμ/ώρα! Με σχεδόν 7 κιλά ανα ίππο το αυτοκίνητο για εκείνη την εποχή, ήταν απίστευτα γρήγορο και ανταγωνιστικό.
Η μπροστινή ανάρτηση περιελάμβανε γόνατα Μακ Φέρσον με σπειροειδή ελατήρια και αμορτισέρ, ενω η πίσω είχε ανεξάρτητη ανάρτηση Μακ Φέρσον παρόμοια με αυτή του 124 Abarth Spider, με συρόμενα ψαλίδια, βραχίονες και αντηρίδες. Το διαφορικό ήταν μπλοκέ δανεικό απο το Fiat 130 με ενισχυμένο περίβλημα, απο ειδικό ανθεκτικό κράμα.
Abarth 131 Rally GR.4
Η καθαρόαιμη αγωνιστική έκδοση «Corsa» του131 Abarth Rally Stradale για την κατηγορία Gr.4 με αριθμό ομολογκασίον 647, είχε συμπίεση κινητήρα 11:1 με απόδοση 225 ίππους στις 7.000 σ.α.λ και ροπή 22,5 κιλών στις 5.600 σ.α.λ, ενώ στην πορεία οι ίπποι αυξήθηκαν στους 245! Φυσικά, στην αγωνιστική έκδοση, υπήρχαν εντελώς διαφορετικές δυνατότητες, όπως λίπανση ξηρού κάρτερ και ψυγείο λαδιού, μηχανικός ψεκασμός Kugelfischer της Bosch, ενισχυμένα αμορτισέρ της Bilstein, κοντύτερη κρεμαγιέρα με 2,8 στροφές απο άκρη σε άκρη, αγωνιστικός δίσκος συμπλέκτη 230 χλστ, φρένα της ΑΤΕ με αεριζόμενους δίσκους 300 χλστ μπροστά και 275 χλστ πίσω, ζάντες της Cromodora 7×15 μπροστά και 8 x 15 πίσω για το χώμα και 10 x15 και 11×15 για την άσφαλτο.
Τα ελαστικά για το χώμα ήταν της Pirelli διαστάσεων 185/70, ενώ για την άσφαλτο, 205/60/ μπροστά και 285/35/ πίσω P7 της Pirelli. Επίσης υπήρχαν διαφορετικές τελικές σχέσεις μετάδοσης του διαφορικού, ανάλογα με το είδος του αγώνα. Με κοντά 4 κιλά στον ίππο, το αγωνιστικό σεντάν της Abarth κοιτούσε κατάματα τον συναγωνισμό και τον κέρδιζε σε αρκετές περιπτώσεις, παρόλο τον όχι πάντα αξιόπιστο κινητήρα. Για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, το 131 Abarth rally, κυριάρχησε στα ράλι σε όλο τον κόσμο, από τη Φινλανδία και την Αργεντινή μέχρι το Μοντεκάρλο.
Στον πρώτο του αγώνα στο ράλι της νήσου Έλβα το 1976, κέρδισε θριαμβευτικά! Την ίδια χρονιά ο Μάρκου Άλεν στο Φινλανδικό ράλι 1000 λίμνες που προσμετρούσε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι, πήρε την πρωτιά και το ίδιο έκανε άλλες τρεις φορές συνεχόμενα. Ο ίδιος οδηγός κέρδισε το κύπελλο οδηγών FIA του 1978, ενώ στον τελευταίο αγώνα που έδωσε το 131 abarth στο ράλι της Πορτογαλίας το 1981, ο Άλεν πήρε επισης την νίκη.
Η κορυφαία στιγμή για το Ιταλικό θρυλικό σεντάν, ήταν όταν ο Γερμανός Βάλτερ Ρέρλ, αναδείχθηκε πρωταθλητής στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι του 1980. Το Fiat 131 Abarth Rally γνώρισε επίσης δόξες στα χέρια των Σάλονεν, Βάλτεργκαρντ, της Μισέλ Μουτόν, καθώς και στα χέρια των Ιταλών οδηγών Μπέτεγκα, Μουνάρι, Τσεράτο, Ζανούσι και άλλων. Απο το 1976 έως το 1980, το 131 Abarth κέρδισε 25 καθαρές νίκες, δημιουργώντας τον δικό του επικό μύθο στους αγώνες!