Alfa Romeo Giulia Sprint GT: το Άγιο δισκοπότηρο!

Δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει τα πολλά χρόνια όπου η Alfa Romeo ήταν η Alfa Romeo, παράγοντας κυρίαρχα αγωνιστικά αυτοκίνητα και μερικά από τα πιο υπέροχα αυτοκίνητα δρόμου στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Ο ίδιος ο Enzo Ferrari, ξεκίνησε ως οδηγός αγώνων για την Alfa, κάτι που τον ενέπνευσε να δημιουργήσει τη μάρκα Ferrari που γνωρίζουμε σήμερα. Έχουν την αγωνιστική γενεαλογία, το όμορφο ιταλικό στυλ, τους κινητήρες που φαίνονται να ανεβάζουν στροφές στα ύψη και το πλαίσιο που κάνουν την οδήγηση πραγματική απόλαυση.

Το ξεκίνημα

Το 1963, η Alfa παρουσίασε την Giulia Sprint GT. Τα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά της Giulia δεν έμοιαζαν με τίποτα που είχε ξαναδεί ο κόσμος των αυτοκινήτων σε ένα αυτοκίνητο δρόμου. Το συνολικό σχήμα μιμήθηκε σε μεγάλο βαθμό τα 2000 GT και 2600 GT, ενώ ήταν τέλεια μοιρασμένα μεταξύ των συνολικών διαστάσεων καθώς και της αναλογίας γυαλιού και μετάλλου.

Ήταν απλοϊκά τέλειο. Το 1966 η πλατφόρμα γνώρισε μικρές αναθεωρήσεις με την εισαγωγή της Giulia Sprint GT Veloce, που έλαβε έναν κινητήρα 1600cc για να αντικαταστήσει την προηγούμενη των 1300cc. Οι πρόσθετες εναλλαγές περιελάμβαναν μια αναθεωρημένη μπροστινή μάσκα, το πλέον εμβληματικό σήμα με το 4φυλλο τριφύλι στην κολόνα, νέα καθίσματα τύπου bucket και ένθετο με ξύλινη όψη στο ταμπλό.

Διατήρησε ουσιαστικά όλα τα σχεδιαστικά στοιχεία της προκατόχου, αλλά είχε περισσότερη ιπποδύναμη και ροπή. Το λαμπρό λοιπόν σε παρουσιάσεις νέων μοντέλων «σωτήριον» για την αυτοκίνηση έτος 1963, έκανε το ντεπούτο του, ένα σπορ κουπέ αυτοκίνητο, που ακόμα και σήμερα 60 χρόνια μετά, δημιουργεί «ανατριχίλα» όπου εμφανίζεται περιστασιακά. Με σπορ κομψή σιλουέτα και προχωρημένη μηχανολογία, η νεανική Giulia Sprint GT, κατάφερε να γράψει ανεξίτηλα την δική της ιστορία, τόσο στο δρόμο, όσο και στους αγώνες, σηκώνοντας άξια και περήφανα ψηλά, το λάβαρο της Μιλανέζικης φίρμας.

Ένα αυτοκίνητο που αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο απο τους νέους και όχι μόνο της εποχής, που «λαχταρούσαν» να έχουν ένα σπορ αυτοκίνητο που να μπαίνει «διπλωμένο» στις πλατείες, με το χαρακτηριστικό κροτάλισμα απο την εξάτμιση και το μπάσο ουρλιαχτό απο τα διπλά Weber! Δράστης της επιθετικής εξωτερικής σχεδίασης, ο συνήθης ύποπτος στυλίστας Τζιορτζέτο Τζιουτζιάρο του οίκου Μπερτόνε, που είχε αρκετές «δοξασμένες» σχεδιαστικά επιτυχίες στο παλμαρές του.

Μηχανικά – Επιδόσεις

Με 8βάλβιδο αλουμινένιο καπάκι όπως και ο κορμός, ψύξη βαλβίδων με νάτριο, κίνηση των δύο εκκεντροφόρων με καδένα και αναπνέοντας μέσα από δύο διπλά 40άρια οριζόντια καρμπιρατέρ της Weber, ο ροπάτος και εύστροφος υποτετράγωνος (78x82mm) κινητήρας της Άλφα των 1570 κ.εκ, με συμπίεση 9,7:1, απέδιδε 106 PS στις 6.000 σ.α.λ. και ροπή στρέψης 14,5 κιλών στις 3.000 σ.α.λ, ενώ συνδυαζόταν, με ένα συγχρονιζέ 5άρι σασμάν τοποθετημένο πίσω.

Με βάρος 1050 κιλά και με αναλογία σχεδόν 10 κιλά ανα ίππο, οι επιδόσεις για την εποχή ήταν άκρως ικανοποιητικές! Τα 0-100 έρχονταν σε 10,8”, τα 0-400 σε 18”, το χιλιόμετρο σε 33,5”, ενώ η τελική ταχύτητα της «Τζούλια», άγγιζε τα 185χλμ/ώρα! Στις ρεμπρίζ (ενδιάμεσες επιταχύνσεις), η Ιταλιάνα «γόησσα» χρειαζόταν με 4η ταχύτητα 9,2” για τα 80-120 και αντίστοιχα 14” με 5η, αποτυπώνοντας στις μετρήσεις, την ελαστικότητα του κινητήρα της, όπως την ξεδίπλωνε στο δρόμο. Το αυτοκίνητο φρενάριζε απο τα 100 στα 0 χιλιόμετρα μέσα σε 61 μέτρα, χάρις τους μασίφ δίσκους, με διαστάσεις 286 χλστ μπροστά και 246 χλστ πίσω.

Τα ελαστικά ήταν διαστάσεων 155/80/15 τοποθετημένα σε σιδερένιες ζάντες της Alfa Romeo. Η ανάρτηση περιελάμβανε μπροστά μια διάταξη με διπλά ψαλίδια, σπειροειδή ελατήρια και αντιστρεπτική, ενώ πίσω τοποθετήθηκε άκαμπτος άξονας με διαμήκεις βραχίονες, ένα κεντρικό ψαλίδι τύπου Τ και σπειροειδή ελατήρια. Όσο για το τιμόνι ήταν ατέρμονας και όχι κρεμαγιέρα.

Συνοψίζοντας

Ένα καθαρόαιμο καλοζυγισμένο GT, με σπορ χαρακτήρα, άνετο, σχετικά αξιόπιστο και εύκολο στην οδήγηση, που υποστήριζε άριστα στον ίδιο βαθμό, τόσο τη «smoothy» όσο και την ενθουσιώδη σπορ οδήγηση. Τυχεροί όσοι απο τους παλάιότερους κατάφεραν να κάνουν ακόμα και μια βόλτα, πίσω απο το «βολάν» του, νιώθοντας στην ραχοκοκαλλιά τους το Italian sprit της Μιλανέζικης φίρμας!