Θυμάμαι τότε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στους αγώνες που τρέχαμε, τον μηχανικό μου να βάζει στο ρεζερβουάρ μου, ένα άχρωμο υγρό ανακατεμένο με 96άρα σούπερ και το αυτοκίνητο στον αγώνα να «σουζάρει»
Οι παλιοί φίλοι αγωνιζόμενοι, μου έλεγαν αρκετές ιστορίες για τους αγώνες και τα επτασφράγιστα μυστικά, στην προετοιμασία του αγωνιστικού τους αυτοκινήτου πριν τον αγώνα. Μου έλεγαν για φιάλες με άζωτο που έβρισκαν στην μαύρη αγορά και με αυτό γέμιζαν τα ελαστικά τους, αφού το άζωτο τα διατηρούσε σε χαμηλές θερμοκρασίες στην διάρκεια του αγώνα, δίχως αυξομειώσεις απο την τριβή με την άσφαλτο αλλά και στο φρενάρισμα. Επίσης μου έλεγαν για τους σβώλους ναφθαλίνης που έριχναν στο ρεζερβουάρ με αποτέλεσμα το μοτέρ να «σεληνιάζεται» στον αγώνα.
Με την πάροδο του χρόνου, ανακαλύφθηκε η τολουόλη! Θυμάμαι τον μηχανικό μου να με στέλνει την εβδομάδα του αγώνα, στο φαρμακείο του Μπακάκου στην Ομόνοια, για να αγοράσω μια κούτα με 6 φιάλες του λίτρου νομίζω, τολουόλη. Ηταν σε φαρμακευτική συσκευασία σε γυάλινο φιμέ μπουκάλι, καφέ χρώματος όπως οι μπύρες και το έπαιρνες χωρίς διατυπώσεις. Αυτά τα μπουκάλια με την τολουόλη, αδειαζόντουσαν στην συνέχεια σε μεταλλικά κάνιστρα ασφαλείας στρατιωτικού τύπου που είχαμε βρει κάπου στο Μοναστηράκι, μαζί με βενζίνη σούπερ 96 οκτανίων σε αναλογία περίπου 15%. Ανάλογα την συμπίεση και την κατάσταση των κινητήρων των αυτοκινήτων της ομάδας μας (είμαστε 3 οδηγοί) αυτή αναλογία διαφοροποιούταν. (Μετά ήρθε η «αβγκάζ» η λεγόμενη έτοιμη αγωνιστική βενζίνη, που διαθέτουν υπό όρους τα διυλιστήρια σε συσκευασία βαρελιού για αγωνιστική χρήση).
Τα αγωνιστικά αυτοκίνητα ήταν προδιαγραφών γκρούπ Α, που σήμαινε ότι έχουν αλλαχθεί πολλά απο τα εσωτερικά μέρη του κινητήρα (βαλβίδες, εκκεντροφόροι, ελατήρια, φλάτζες κ.λ.π) είχε αυξηθεί η σχέση συμπίεσης κοντά στο 12:1 και ζητούσαν καθαρόαιμο καύσιμο χωρίς νοθεία, έτσι ώστε να αποδώσουν τα προβλεπόμενα και τα αναμενόμενα. Κακά τα ψέμματα, η απόδοση του κινητήρα με σούπερ 96, σε σχέση με την ίδια βενζίνα με την προσθήκη τολουόλης, ήταν εντυπωσιακά παντού καλύτερη. Ακαριαία απόκριση στο γκάζι στο άσε-πάτα, μηδενικά «πειράκια», στροφάρισμα σαν «ηλεκτρικό», θερμοκρασίες φυσιολογικές στο όργανο. Σίγουρα τα 105 -110 οκτάνια, ανάλογα την αναλογία στη σύνθεση, ήταν εφικτά. Το μοναδικό μειονέκτημα στη χρήση της τολουόλης ήταν, ότι συνήθιζε να «τρώει» τους συνήθως λαστιχένιους σωλήνες καυσίμου και το μέταλλο των κινητήρων, στους, οποίους δημιουργεί σταδιακά ρήγματα, αν το παρακάνεις σε συστηματική αγωνιστική χρήση, χωρίς να «λύνεις» περιοδικά τον κινητήρα για το προβλεπόμενο rebuild.
Τι είναι η τολουόλη
Η τολουΐνη είναι ένα διαυγές, άχρωμο υγρό με χαρακτηριστική οσμή, γνωστό και ως αρωματικός υδρογονάνθρακας. Τολουόλιο ως πρόσθετο στη βενζίνη, χρησιμοποιείται ενεργά από τουςκατασκευαστές καυσίμων όσο και απο τους ειδικούς, που ασχολούνται με βελτιωμένα σπόρ ή αγωνιστικά αυτοκίνητα.
Οι νέοι τύποι βενζίνης, απαιτούν υψηλούς αριθμούς οκτανίων πάνω απο 100, και το τολουόλιο, μαζί με άλλα συστατικά, χρησιμεύει για την επίτευξη αυτού του στόχου. Δεν συνηθίζεται να χρησιμοποιείται για την αύξηση του αριθμού οκτανίων της βενζίνης σε αυτοκίνητα που χρησιμοποιούνται από καθημερινούς οδηγούς, καθώς το τολουόλιο (μεθυλοβενζόλιο) είναι αρκετά επιβλαβής ουσία, όπως και το βενζόλιο.Το τολουόλιο λοιπόν, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αύξηση του βαθμού οκτανίων στη βενζίνη για κινητήρες εσωτερικής καύσης. Το τολουόλιο αποτελούσε το 86% κατ’ όγκο των καυσίμων για τις ομάδες της Φόρμουλας 1 κατά τη δεκαετία του 1980, με πρωτοπόρα στον τομέα αυτό την ομάδα της Honda. Το τολουόλιο μπορεί να αποτελέσει ως και 100% το καύσιμο για δίχρονους και τετράχρονους κινητήρες, αν έχουν την ανάλογη υποδομή.
Νοθεία στην βενζίνη
Αρκετές φορές σε απομακρυσμένα πρατήρια και όχι μόνο βρέθηκε σε χημικό έλεγχο, νοθευμένη βενζίνη με τολουόλη . Αυτό συνέβηκε γιατί το τολουόλιο είναι αφορολόγητο, ενώ άλλα διορθωτικά καύσιμα, φορολογούνται πάνω από 40%, με αποτέλεσμα οικονομικό όφελος για τους πωλητές. Το αποτέλεσμα της χρήσης, είναι πιθανό να έχει επιπτώσεις στους κινητήρες, με επιπλέον φθορά. Η έκταση της υποκατάστασης βενζίνης από τολούλιο δεν έχει ακόμα καθοριστεί με σαφήνεια.
Επίσης η τολουόλη, χρησιμοποιείται σαν συστατικό της κηροζίνης, του καυσίμου που χρησιμοποιούν τα αεροπλάνα. Η πιο διαδεδομένη νοθεία της απλής 95άρας αμόλυβδης είναι με την προσθήκη τολουόλης ή αλκοόλης. Σημαντική πτυχή της αισχροκέρδειας, θεωρείται η νόθευση των καυσίμων που λαμβάνει χώρα εκτός διυλιστηρίων. Βάσει παλαιότερης έρευνας του ΕΜΠ, στην Αττική διατίθεται νοθευμένη βενζίνη από 5,2% των πρατηρίων που ελέγχθηκαν, ενώ στη σούπερ αμόλυβδη το ποσοστό νοθείας ανέρχεται σε 10%! Συμπερασματικά η τολουόλη, προστίθεται στη βενζίνη πιο συχνά από άλλους διορθωτές για να αυξήσει τον αριθμό οκτανίων της.
Αυτό εξηγείται από τη σχετικά εύκολη διαθεσιμότητά της, καθώς και από το χαμηλό κόστος της. Στον αντίποδα όμως, μπορεί να προκαλέσει πολύ σημαντικές ζημιές, καθώς είναι διαβρωτικό και αποσυνθέτει όλα τα ελαστομερή του κινητήρα, όπως τσιμούχες, φλάτζες, σωληνάκια κ.λπ. Είναι τοξική για τον ανθρώπινο οργανιμό, δεδομένου ότι χτυπά πολλά συστήματα του σώματος, όπως το νευρικό, το αναπνευστικό και το καρδιαγγειακό. Η μακροχρόνια έκθεση στο συγκεκριμένο υγρό, μπορεί να προκαλέσει νευρολογική βλάβη, αναπνευστικές δυσκολίες και φλεγμονές, αλλά και εκφυλισμό του ρινικού και αναπνευστικού επιθηλίου.