Warm up!

Το τρέξιμο και ο «πυρετός» της προετοιμασίας οδηγού και αυτοκινήτου, ξεκινάει τουλάχιστον 15 ημέρες πριν τον αγώνα. Μαραθώνιος! Το μυαλό συνέχεια εκεί. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία, παρά μόνο το βουνό!

Αυτές τις φιδίσιες μοναχικές στροφές, που σκέφτεσαι κάθε στιγμή της ημέρας. Σου μιλάνε οι φίλοι, σε χαιρετάνε στο δρόμο οι γνωστοί και εσύ γνέφεις ή χαμογελάς αντανακλαστικά, σαν να έχεις έρθει απο άλλη διάσταση. Είσαι αλλού! Τίποτα δεν έχει σημασία τώρα, παρά μονάχα το διήμερο του αγώνα. Μετράς τις μέρες, τις ώρες και μοιάζουν ατελείωτες. Είσαι σε διέγερση.

Είναι η εβδομάδα που δεν χαλάς το παραμικρό για τον ευατό σου. Καμιά πολυτέλεια για σένα. Γίνεσαι τσιγκούνης «Σκρούτζ». Το μυαλό σου μόνο στο αμάξι. Σε αυτό θα πάνε όλα τα λεφτά, ό,τι έχεις μαζέψει με στερήσεις το προηγούμενο διάστημα. Πρέπει να αγοράσεις καινούργια σλίκ λάστιχα με μαλακή γόμα. Πρέπει να βρείς λεφτά για την συμμετοχή. Για τα λάδια και τα μπουζί. Για τον μάστρο Νίκο που θα σου ρυθμίσει την ανάρτηση και τα «βεμπέρια». Για τον «ευθυγραμμισά» που θα σου ανοίξει την κάμπερ 3 μοίρες για να κρατάς σαν  «τραίνο» στις στροφές. Για τον «εξατμισά» που θα σου μπαλώσει το τρύπιο καζανάκι που χάνει.

Πρέπει να μαζέψεις λεφτά για το ξενοδοχείο, τις βενζίνες, το φαγητό. Η αδρεναλίνη είναι απο τώρα μαζεμένη με το κιλό στις φλέβες σου. Το Σαββατοκύριακο πριν την εβδομάδα του αγώνα, παρατάς τα πάντα, παίρνεις το αμάξι και βουρ για το βουνό, για δοκιμές. Ο ήλιος δύει και εσύ ακόμα εκεί, πάνω- κάτω να αποτυπώσεις στο μυαλό σου την κάθε στροφή.

Ο δρόμος είναι ανοικτός στην κυκλοφορια και εσύ ρισκάρεις ανεβαίνοντας περίπου με ρυθμούς αγώνα. Το ξέρεις ότι μπορεί να συμβεί το χειρότερο, αλλά δεν «αφήνεις» το γκάζι. Τρέλλα! Η ηδονή του ρίσκου, της ταχύτητας και της αδρεναλίνης δεν σου αφήνει χώρο στη λογική. Γράφεις στο μυαλό σου όλες τις στροφές, ξανά και ξανά.

«Στην Κ1 πέσε στα φρένα αργά, στην Κ3 βάλε απο πριν τα μούτρα μέσα, στην Κ8,  ξύσε την μπαριέρα και χώσου «σανίδα της δευτέρας» στην φουρκέτα, στο εκκλησάκι κρατήσου μέσα και αριστερά ένα τιμόνι-ένα γκάζι, για να τερματίσεις flying στην επόμενη δεξιά. Κάποιες στροφές, βγαίνεις απο το αμάξι και τις περπατάς, για να δεις την πρόσφυση, το άνοιγμα και την κλίση της στροφής. Βράδιασε και στην επιστροφή είσαι γεμάτος απο εικόνες και σκέψεις. Από την μυρωδιά του καμμένου λάστιχου, του πεύκου και του ιδρώτα σου. Καλά πήγε και σήμερα μονολογείς «μποτιλιαρισμένος» στα διόδια της εθνικής. Μεθαύριο πάλι!

Το χρονικό της μάχης με τα χρονόμετρα

Την επομένη το βράδυ, περνάς απο την λέσχη που οργανώνει τον αγώνα για να δηλώσεις συμμετοχή. Φιλοφρονήσεις, πειράγματα, εντυπώσεις απο το βουνό, ένας άλλος κόσμος απο ανθρώπους σαν και σένα που είναι όλοι εκεί για τον ίδιο σκοπό, την ίδια καύλα! Οι υπόλοιπες μέρες περνούν στο συνεργείο, στο ίδιο ανγχωμένο μοτίβο.

Ελέγχεις σχολαστικά τα πάντα: την πυρόσβεση, το ρολλμπάρ, τα καθίσματα, τις ζώνες, τα «πειραγμένα» καύσιμα, τον χρονισμό του μοτέρ, το bound-rebound των αμορτισέρ, την σύγκλιση των μπροστινών τροχών, τα κάμπερ μπροστά- πίσω, βάζεις νέα μπουζί, λάδια και φίλτρο και το αγωνιστικό είναι έτοιμο! Τελευταία αφήνεις τα λάστιχα. Πόσα θα πάρεις μαζί σου, ποια θα έιναι για τις δοκιμές, ποια θα είναι για τον αγώνα. Το μηχάνημα για το ξεζαντάρισμα, έχει πάρει φωτιά. Φούσκωμα στο τέλος όλα τα λάστιχα με άζωτο, για να έχουν σταθερή θερμοκρασία.

Εκεί μέσα στη μουτζούρα του συνεργείου, τρώς τα «βρώμικα» τα μεσημέρια, εκεί πίνεις τους καφέδες τα πρωινά, εκεί τα καλαμπούρια όλη μέρα με την παρέα, εκεί τα πάντα όλα, μέχρι να νυχτώσει και να γυρίσεις κατάκοπος αλλά ευχαριστημένος στο σπίτι. Δυο μέρες έμειναν μέχρι το Σάββατο και τις πρώτες χρονομετρημένες δοκιμές! Κάθε βράδυ στο κρεββάτι πριν κοιμηθείς, κλείνεις τα μάτια και φέρνεις στο μυαλό σου την διαδρομή. Την ξέρεις απέξω και ανακατωτά. Μακάρι να μην βρέχει λές απο μέσα σου. Νοέβρης είναι αυτός, δεν έχει «μπέσα».

Το πρωί της Παρασκευής, σε βρίσκει στο βενζινάδικο της γειτονιάς με το αγωνιστικό φορτωμένο στο τρέιλερ, να κάνει το «μπάνιο» του στις βούρτσες, όσο εσυ φουλάρεις τα μεταλλικά μπιτόνια με βενζίνη. Στη συνέχεια βουρ για τον τεχνικό έλενγχο στο χώρο του παρκ φερμέ, με τους τεχνικούς εφόρους να είναι συνήθως βλοσυροί, ενίοτε χαμογελαστοί και πάντα ολίγον καχύποπτοι. Κολλάς τα νούμερα του αγώνα στις πόρτες και το αυτοκόλλητο του κυρ Μήτσου του «επιπλά» της γειτονιάς σου στο καπό, μιας και σου χορήγησε 4 καινούργια λάστιχα.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο, μαμ, αραλίκι, στρες και περισυλλογή. Σάββατο του αγώνα και ανάθεμα αν εχεις κοιμηθεί καθόλου το προηγούμενο βράδυ. Πάντα αυτό παθαίνεις και πάντα άυπνος πας στις επίσημες δοκιμές. Βάζεις φόρμα, κράνος και γάντια και στέκεσαι στην αφετηρία. Το μυαλό έχει καθαρίσει απο τα πάντα. Κοιτάς μόνο μπροστά την πρώτη στροφή!

Ανεβάζεις στροφές στο μοτέρ, «κουμπώνεις» την πρώτη και περιμένεις τον αλυτάρχη να πάρει την καρώ σημαία απο το παρμπρίζ, όσο αυτός μετράει ανάποδα απο το 10. Go, τα λάστιχα στριγγλίζουν και το αμάξι πετάγεται σαν βέλος μπροστά. Όλα τα βλέπεις μέσα απο το κράνος σου να τρέχουν με ρυθμούς play station. Τερματίζεις, με τους σφυγμούς σου να είναι σε τριψήφιο νούμερο.

Τα 3,5 χιλιόμετρα της ανάβασης, σου φάνηκαν ένας αιώνας. Έκανες καλούτσικο χρόνο, μπορείς και καλύτερα την δεύτερη φορά σκέφτεσαι. Επιστροφή στα πίτς. Έλεγχος σε λάστιχα, θερμοκρασίες, λάδια, καύσιμα και νερά στο ψυγείο.

Κυριακή του αγώνα και έχουν ανοίξει οι ουρανοί. Βρέχει «παπάδες» και ο εκνευρισμός της ομάδας είναι στα «κόκκινα», γιατί δεν έχουμε βρόχινα λάστιχα! Όλα πάνε στράφι, αφού στη βροχή δεν μπορείς να πας γρήγορα, μόνο τεχνικά κάτι που δεν τόχεις. Τελευταία ελπίδα ο λαστιχάς στον χώρο των πιτς, που χαράζει σλικ λάστιχα επι τόπου, κάνοντας αυλακώσεις στη γόμα, για να δίωχνουν το νερό απο το πέλμα. Χαλάλι!

Η βροχή που ξεκίνησε αρκετά πρωι, κράτησε τον κόσμο μακριά απο το βουνό. Μοναχικοί λύκοι οι οδηγοί στο γκρίζο γλιστερό φιδίσιο δρόμο που γυαλίζει. Αφετηρία για το πρώτο σκέλος και οι καθαριστήρες δεν προλαβαίνουν να διώχνουν το νερό. Καλό δρόμο, ακούς πνιχτά απο τον αλυτάρχη. 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1 Έφυγες!