Ο στενός ασφάλτινος δρόμος δεν είχε ορίζοντα, τα χασίματα εμπόδιζαν τη ματιά να φτάσει, να δει μακριά. Το δάσος δεξιά και αριστερά του δρόμου, έσπαγε από ξέφωτα με σπίτια, που είχαν ξεμείνει από τη Βικτωριανή εποχή.
Πότε, πότε μια απαλή ομίχλη και κρύο συντρόφευαν την πορεία μας. Υπήρχαν στιγμές που νόμιζες, πως θα βγει από ένα τέτοιο ξέφωτο ο Σερ Λάσελοντ καβάλα στο άλογό του, να μας σταματήσει. Σίγουρα εδώ ο χρόνος είχε πάρει ρεπό. Η Cumbria, την εξοχή της οποίας περιγράφουμε, είναι μια κομητεία στη Βορειοδυτική Αγγλία, που ακουμπά στη Σκωτία.
Οδηγώντας στους επαρχιακούς της δρόμους χάνεσαι στο παρελθόν. Ωστόσο για εμάς, αυτή η περιοχή έχει ιδιαίτερη σημασία και δεν έχει να κάνει με τους ιππότες ή την ιστορικό παρελθόν της Αγγλίας. Η περιοχή αυτή φιλοξενεί, μια από τις πιο ιστορικές ομάδες στο WRC, την M-Sport. Ιδιοκτήτης και ιδρυτής, της οποίας είναι ο Μάλκολμ Γουίλσον, παλιός οδηγός αγώνων και πρωταθλητής Μεγάλης Βρετανίας. Αυτά φυσικά στους περισσότερους φίλους του σπορ είναι ήδη γνωστά.
Η Μ-Sport, που συνεργάζεται στενά με τη Ford, συμμετέχει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι, από τη στιγμή που “γεννήθηκε” μέχρι και σήμερα. Σήμερα βέβαια, η έδρα της ομάδας είναι σε ένα εκπληκτικό κτιριακό συγκρότημα, που παλιότερα ήταν νοσοκομείο, το Dovenby Hall. Ο Γουίλσον έψαχνε καιρό να βρει το κατάλληλο μέρος για να εγκαταστήσει την ομάδα του.
Η επιλογή δεν ήταν εύκολη, καθώς ο Βρετανός δεν ήθελε να φύγει από την περιοχή και να εγκατασταθεί κάπου αλλού, όπου και ευκολότερα θα έβρισκε την ιδανική τοποθεσία για την έδρα της ομάδας του.
Όταν αποφασίστηκε να εγκατασταθεί στο Dovenby Hall, ήδη η M-Sport συμμετείχε με επιτυχία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και μάλιστα με τεράστιους οδηγούς στο δυναμικό της, όπως ο Σάινθ, ο Κάνκουνεν, ο Βάτανεν, ο Τιρί… Τα Escort WRC στα χέρια τους, υπό την καθοδήγηση του Γουίλσον πετούσαν. Έφεραν νίκες, βάθρα και τρόπαια που στόλιζαν τα ράφια, πίσω στα κτίρια της M-Sport στην Cumbria. Κτίρια; Ποια κτίρια; Χμμμ…
Μα σε ποια κτίρια στα αλήθεια έχτιζε τα WRCars της η M-Sport, αυτά τα αγωνιστικά θηρία, με τα οποία συμμετείχε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα; Που ήταν η έδρα της ομάδας, πριν μετακομίσει στο επιβλητικό Dovenby Hall;
Η αυλή της κυρίας Γουίλσον
Ο δρόμος μετά το χάσιμο άνοιγε λίγο. Το σχεδιάγραμμα με τις οδηγίες, μας έλεγε να στρίψουμε αριστερά. Αριστερά, όμως ήταν η είσοδος ενός σπιτιού. Μπήκαμε βιαστικά και παραξενεμένοι στην αυλή του. Ήταν ένα σπίτι κλασσικό βρετανικό, ξύλινο βαμμένο στο λευκό χρώμα του πάγου και με γκαζόν στην αυλή του. Μια μικρή πινακίδα με ένα βέλος μας έστελνε να κάνουμε το γύρο του σπιτιού για να πάμε στην έδρα της Μ-Sport. Το κάναμε δειλά, αφού αφήσαμε πίσω μας την απλωμένη μπουγάδα της κυρίας Γουίλσον.
Μόλις βρεθήκαμε στο πλάι του σπιτιού δέκα κουφάρια αγωνιστικών Escort περίμεναν υπομονετικά αραδιασμένα εν σειρά, στη μάντρα της αυλής για να χρησιμοποιηθούν. Ήταν τα μελλοντικά αγωνιστικά, που θα θαυμάζαμε στις ειδικές διαδρομές των επόμενων αγώνων. Κάποια από αυτά θα ήταν στα χέρια ιδιωτών και άλλα σε αυτά των θεών. Είχαμε μείνει με το στόμα ανοικτό.
Στο πίσω μέρος της αυλής του σπιτιού του Μάλκολμ Γουίλσον, είχε φτιαχτεί ένα μεγάλο γκαράζ και εκεί δούλευαν οι μηχανικοί για να ετοιμάσουν τα αγωνιστικά, που πρωταγωνιστούσαν στο WRC. Στην είσοδο δεξιά ήταν δυο Escort, που ετοίμαζαν για τους πελάτες τους και αριστερά ήταν τα δύο Escort των Σάινθ και Κάνκουνεν, που έτρεχαν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Εκείνη τη χρονιά μάλιστα έκαναν το 1-2 στον εθνικό μας αγώνα.
“Γιατί κοιτάς με απορία”; μου είπε ο Γουίλσον. “Δεν το ήξερες ότι στην αυλή του σπιτιού μου χτίζουμε τα WRCars”.
Όχι δεν το ήξερα και όταν το έμαθα, τους θαύμαζα ακόμα περισσότερο. Γιατί χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες έκαναν ουσιαστική δουλειά, στήνοντας μια τεράστια εργοστασιακή ομάδα, που συμμετείχε με επιτυχία στο WRC, σε ένα απλό γκαράζ. Υποκλίθηκα εκείνη τη μέρα πολλές φορές. Υποκλίθηκα βαθιά στην απλότητα και την ουσία του όλου εγχειρήματος.