Πόσες και πόσες φορές έχουμε πει, βλέποντας ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο, πως θα μας ήταν αρκετό να μπορούσαμε να το γυαλίζουμε, αρκεί να είμαστε μέρος της αγωνιστικής ομάδας;
Να μπορούσαμε να είμαστε εκεί, δίπλα στο πλήρωμα, στον οδηγό και το συνοδηγό, όταν φτάνει στο σέρβις. Μέσα στη δράση της ομάδας, να είμαστε και εμείς μέρος της, ένα τόσο δα μικρό και αμελητέο πόστο, να μπορούσαμε να είμαστε το παιδί που καθαρίζει και γυαλίζει το αγωνιστικό. Το παιδί, που κάνει τους καφέδες και φέρνει το νερό. Που ξέρει, πως προτιμά να πίνει τον καφέ του ο οδηγός και πως ο συνοδηγός. Ποιος θέλει ζάχαρη και γάλα και ποιος τον προτιμά σκέτο.
Αρκεί να είμαστε εκεί, μέσα από τα κάγκελα, που ξεχωρίζουν τους θεατές από τους ανθρώπους των αγώνων. Εκεί δίπλα στους μηχανικούς και τον μάνατζερ, όταν θα έρθει σκονισμένο ή λασπωμένο το αγωνιστικό, να το καθαρίσουμε. Τίποτα άλλο, μόνο αυτό να φύγει από τα χέρια μας καθαρό και γυαλισμένο, αρκεί να είμαστε εκεί!
Το ξεσκονόπανο είναι μεγάλη πόρτα
Βέβαια ο ευσεβής πόθος μας, είναι να έχουμε την πιο απλή συμμετοχή. Ένα ξεσκονόπανο στο χέρι ντυμένοι στα χρώματα της ομάδας, που αγαπάμε. Η αλήθεια πάντως, πέρα από τη συναισθηματική θεώρηση της όλης υπόθεσης είναι, ότι ένας καλός τρόπος για να μπεις στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, είναι αυτός .
Να κρατάς αρχικά το ξεσκονόπανο και να ξέρεις να κάνεις καλό καφέ. Αν μετά έχεις τα προσόντα, τα μάτια και τα αυτιά ανοικτά, μπορεί να βρεθείς στο δεξί μπάκετ του αγωνιστικού, που αρχικά γυάλιζες και να κάνεις αγώνες., να είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής.
Εκτός από το ταλέντο σου, θα έχεις ένα επιπλέον προσόν σαν συνοδηγός, θα ξέρεις πολύ καλά, πως λειτουργεί μια αγωνιστική ομάδα, γιατί θα την έχεις ζήσει από μέσα και μάλιστα από το χαμηλότερο σκαλοπάτι. Δεν με πιστεύετε;
Μάρτυρας μου ο Σκοτ Μάρτιν
Ο Σκοτ Μάρτιν είναι ο συνοδηγός του Έλφιν Έβανς και μέλος της ομάδας της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Toyota. Σε πρόσφατη συνέντευξή του, αποκάλυψε, ότι ήταν μέλος της αγωνιστικής ομάδας των ΜακΡέι και Σάινθ. “Ήμουν τεχνικός ορατότητας” είπε γελώντας ο Σκοτ, όταν ρωτήθηκε, αν όντως ήταν μέλος της αγωνιστικής ομάδας των τεράστιων αυτών οδηγών.
“Ναι καλά το καταλάβατε, ήμουν το παιδί, που πήγαινε τον καφέ στους Σάινθ και ΜακΡέι, όταν έφταναν μετά από τις ειδικές διαδρομές στο σέρβις παρκ. Η δουλειά μου ήταν συγκεκριμένη: Καθάριζα το παρμπρίζ των αγωνιστικών τους αυτοκινήτων και τους πήγαινα τον καφέ τους. Να ξέρετε κανένας από τους δύο (ΜακΡέι- Σάινθ) δεν είχε διαμαρτυρηθεί ποτέ, ούτε για τον καφέ, ούτε για το παρμπρίζ ήμουν άψογος.”
Ο Σκοτ Μάρτιν είχε μπει στους αγώνες, κάνοντας μια δουλειά, που όλοι μας έχουμε ευχηθεί να μπορούσαμε να κάνουμε, άπειρες φορές. Βέβαια η εξέλιξη του, έφτασε μέχρι να γίνει μέλος αγωνιστικού πληρώματος και να τρέχει σαν συνοδηγός με τον Έβανς σε όλο το παγκόσμιο πρωτάθλημα, ήταν απίθανη. Ωστόσο ο Μάρτιν δεν ντρέπεται, το αντίθετο, μιλά με περηφάνια και περίσσιο χιούμορ, για την πρώτη του επαγγελματική εμπειρία με τους αγώνες.
Τώρα κάποιος άλλος καθαρίζει το παρμπρίζ του και του πάει τον καφέ. Που ξέρετε, μπορεί να είναι ο επόμενος παγκόσμιος πρωταθλητής ή ο επόμενος πετυχημένος μάνατζερ.
Το έλεγε κι ο Ιαβέρης
Πάντως το να καθαρίζεις το παρμπρίζ από τις σκόνες ή τα μυγάκια όταν φτάνει το αγωνιστικό αυτοκίνητο στο σέρβις, είναι μεγάλη βοήθεια. Αυτό το έλεγε ο Τάσος ο Ιαβέρης τονίζοντας, ότι ένα καθαρό παρμπρίζ, βοηθά τον οδηγό να οδηγεί με μεγαλύτερη σιγουριά και ασφάλεια. Αυτό φυσικά ισχύει και για τα αυτοκίνητα παραγωγής, που οδηγούμε στους δρόμους.