Οι μυημένοι στους αγώνες αυτοκινήτου, κυρίως αυτοί που παρακολουθούν το παγκόσμιο ή το εθνικό πρωτάθλημα ράλι γνωρίζουν πολύ καλά, τι είναι η ειδική διαδρομή. Υπάρχουν, όμως και αυτοί, που ακούν όρους ή εκφράσεις που δεν κατανοούν.
Είτε βρεθούν σε μια παρέα, που μιλά για αγώνες, είτε ξεφυλλίσουν ένα περιοδικό και πέσουν πάνω στις σελίδες με τις περιγραφές αγώνων, είτε ακούσουν κάποια περιγραφή αγώνα στην τηλεόραση ή δουν κάποιο βίντεο με ράλι στο διαδίκτυο, δεν θα καταλάβουν απολύτως τίποτα. Κανένας μας δεν γεννήθηκε, ξέροντας, τι σημαίνει ράλι ή ειδική διαδρομή.
Μόνος στο βουνό; Ποτέ!
Τα ράλι είναι μια ιδιαίτερη μορφή αγώνων αυτοκινήτου. Στα βουνά, εκεί όπου συνήθως εξελίσσονται οι αγώνες, δεν τρέχει ποτέ ο οδηγός μόνος του. Υποχρεωτικά έχει πάντα συνοδηγό στο δεξί κάθισμα του αγωνιστικού του. Ποιος ο ρόλος του συνοδηγού; Δεν είναι ένας, είναι πολλοί, επί του παρόντος, θα πούμε μόνο για τη σχέση του, με την ειδική διαδρομή. Ο συνοδηγός ουσιαστικά διαβάζει το δρόμο στον οδηγό. Αυτό το κάνει από τις σημειώσεις του. Οι σημειώσεις δημιουργούνται, όταν κατά τη διάρκεια των αναγνωρίσεων ο οδηγός περιγράφει στον συνοδηγό το δρόμο.
Ο συνοδηγός καταγράφει στις σημειώσεις του, την περιγραφή, μετά τις καθαρογράφει, και κατά τη διάρκεια του αγώνα τις διαβάζει στον οδηγό, για να του υπενθυμίσει το δρόμο. Τι είναι αυτό, που το πλήρωμα περιγράφει στις σημειώσεις του; Μια ειδική διαδρομή του αγώνα. Η ειδική διαδρομή είναι ο κορμός ενός ράλι, εκεί διαγωνίζονται τα πληρώματα. Μοναδικός τους αντίπαλος είναι ο χρόνος, μιας και στην ειδική διαδρομή τρέχουν μόνοι τους, δεν είναι, όπως στους αγώνες πίστας, που βλέπεις τον αντίπαλο, τον προσπερνάς, είσαι δίπλα του ή είσαι πίσω του.
Προσοχή! Δρόμος κλειστός!
Όμως, τι ακριβώς είναι μια ειδική διαδρομή; Είναι μια κλειστή διαδρομή, ένας κλειστός δρόμος με προκαθορισμένο μήκος, που έχει οριστεί από την οργάνωση του αγώνα. Έχει αρχή και τέλος και εκεί το πλήρωμα χρονομετρείται και μπορεί να αναπτύξει, όση ταχύτητα μπορεί, για να καταφέρει να κάνει τον γρηγορότερο χρόνο, σε σχέση με το χρόνο των αντιπάλων του. Την ειδική διαδρομή ενός ράλι τη “βρίσκει” το πλήρωμα στις αναγνωρίσεις από το roadbook, που του παρέχει η οργάνωση του αγώνα. Με το roadbook το πλήρωμα βρίσκει, από που ξεκινά μια ειδική διαδρομή, ποια η κατεύθυνσή της και πόσο το μήκος της, επομένως και ο τερματισμός της.
Τρέμουν τις ακροπολικές
Μια ειδική διαδρομή μπορεί να είναι ασφάλτινη, καλυμμένη από πάγο, χωμάτινη, να έχει βράχια, πέτρες, λακκούβες, άλματα, χιόνι, χασίματα ή απέραντες ευθείες. Αυτό εξαρτάται από τον αγώνα και σε ποια χώρα γίνεται.
Οι ειδικές του Ράλι Ακρόπολις για παράδειγμα, θεωρούνται οι πιο σκληρές σε όλο το παγκόσμιο πρωτάθλημα και τα πληρώματα τις τρέμουν. Αιτία είναι οι φυτευτές πέτρες στους βουνίσιους ελληνικούς δρόμους, που καταπονούν τα αυτοκίνητα, κυρίως τα ελαστικά τους και τις αναρτήσεις τους. Οι ειδικές διαδρομές της Νέας Ζηλανδίας είναι οι αγαπημένες των οδηγών. Και αυτό γιατί είναι φτιαγμένες από ομαλούς δρόμους με μεγάλη ορατότητα και μαλακό χώμα. Οι ειδικές διαδρομές στη Φινλανδία είναι πολύ γρήγορες και ιδιαίτερες. Τεράστια άλματα μετά από χασίματα του δρόμου και πολύ γρήγορες ευθείες με μαλακό χώμα και εξαιρετικό κράτημα.
Οι ειδικές διαδρομές του ράλι Μόντε Κάρλο είναι οι πιο ιδιόρρυθμες, γιατί δεν ξέρεις στα επόμενα μέτρα τι θα συναντήσεις. Μπορεί να ξεκινήσεις, οδηγώντας την ειδική διαδρομή σε στεγνό ασφάλτινο οδόστρωμα, ανεβαίνοντας το βουνό να συναντήσεις χιόνι, μετά πάγο, κατηφορίζοντας βροχή και να τερματίσεις ξανά σε στεγνό δρόμο. Όλα αυτά μπορεί να τα συναντήσεις σε μια ειδική διαδρομή, οπότε και η επιλογή ελαστικών στο Μόντε Κάρλο είναι ρουλέτα και η οδήγηση, σε τέτοιες συνθήκες, απαιτεί χειρουργικές κινήσεις.
Στη Μεγάλη Βρετανία οι ειδικές διαδρομές είναι μέσα στα βρετανικά δάση και γεμάτες λάσπη. Στην Κένυα οι ειδικές διαδρομές είναι τελείως διαφορετικές από όλες τις άλλες, τεράστιες χιλιομετρικές αποστάσεις, μεγάλες ταχύτητες μέσα στην αφρικανική σαβάνα, απίστευτη σκόνη και όλα αυτά ανάμεσα σε ελέφαντες, λιοντάρια, γκνού, γαζέλες, καμηλοπαρδάλεις και ό,τι άλλο μπορείς να συναντήσεις εκεί. Στην Καταλονία οι ειδικές διαδρομές έχουν εκπληκτική άσφαλτο και ανοικτές στροφές με καλή ορατότητα. Στην Αυστραλία υπήρχαν ειδικές διαδρομές, όπου το οδόστρωμα ήταν τρομερά γλιστερό και αυτό οφειλόταν στο στρογγυλό, σαν βόλος, χαλίκι, που σκέπαζε τους δρόμους στην περιοχή γύρω από το Περθ. Στο Γύρο της Κορσικής οι ασφάλτινοι δρόμοι των ειδικών διαδρομών ήταν γεμάτοι στενές στροφές και μάλιστα ονόμαζαν τον αγώνα και “ράλι των 1000 στροφών”.
Εις το όνομα
Η κάθε ειδική διαδρομή σε όλους τους αγώνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος έχουν το δικό τους όνομα. Ο οργανωτής τις βαπτίζει και έτσι τις μαθαίνουμε και τις ξεχωρίζουμε. Οι ειδικές διαδρομές παίρνουν τα βαπτιστικά τους ονόματα από τα χωριά ή τα μέρη, από όπου περνά ο αγώνας, όπως: Θήβα, Ελάτεια, Καλοσκοπή, Καρούτες, Ελευθεροχώρι, Πεντεόρια, Συκέα, Αρτοτίνα, Παλαιοχώρι, Κινέτα, Μετέωρα, Πλατανάκι, Άγιος Μερκούριος και τόσες άλλες ανά την Ελλάδα. Το χωριό, από όπου συνήθως ξεκινά, περνά ή τερματίζει μια ειδική διαδρομή του αγώνα δίνει και το όνομά του, σε αυτή.
Η τεράστια ποικιλία των ειδικών διαδρομών, όχι μόνο από χώρα σε χώρα, αλλά και σε ένα μόνο αγώνα είναι αυτό, που κάνει τους αγώνες στα βουνά συναρπαστικούς.