Πριν λίγα χρόνια και συγκεκριμένα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα F1 του 2019, η FIA θέσπισε ένα νέο κανονισμό, που έδινε ακόμα ένα κίνητρο για τους γρήγορους οδηγούς. Το κίνητρο ήταν, ένας επιπλέον βαθμός για τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, αν και εφ’ όσον ο οδηγός τερμάτιζε μέσα στη βαθμολογούμενη δεκάδα. Θα πείτε, γιατί δεν το άφηναν ελεύθερο, να μπορεί να παίρνει δηλαδή βαθμό, όποιος έκανε τον ταχύτερο γύρο κι ας μην ήταν στη βαθμολογούμενη ζώνη;
Ο κανονισμός είναι απόλυτα δίκαιος, διότι με τον τρόπο, που ισχύει, κατοχυρώνει τον οδηγό, ο οποίος με κόπο καταφέρνει να μπει στη δεκάδα, παίρνοντας ένα και μοναδικό βαθμό. Πόσο εύκολο θα ήταν για κάποιον, που ήταν πίσω από τη δεκάδα να μπει στον τελευταίο γύρο να αλλάξει ελαστικά και με πανάλαφρο μονοθέσιο, μιας και στον τελευταίο γύρο δεν έχει καθόλου το βάρος του αρχικού καυσίμου, να κάνει τον ταχύτερο γύρο και να καρπωθεί τον βαθμό; Θα ήταν άδικο όμως, για αυτόν, που προσπάθησε σε όλο τον αγώνα να κερδίσει τη δέκατη θέση για να βαθμολογηθεί.
Για ένα βαθμό και μόνο!
Ο κανονισμός λοιπόν, που θεσπίστηκε και επιβραβεύει με ένα έξτρα βαθμό, από το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2019, τον οδηγό, ο οποίος θα κάνει τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, θεωρήθηκε δίκαιος από όλους τους οδηγούς. Έχουμε από τότε απολαύσει οδηγούς να μπαίνουν στους τελευταίους γύρους, να βάζουν φρέσκα ελαστικά, πολλές φορές με κίνδυνο να συμβεί κάποιο λάθος στο πιτ στοπ και να χάσουν θέσεις, για να κάνουν τον ταχύτερο γύρο του αγώνα και να πάρουν τον επιπλέον βαθμό.
Μάλιστα πρόσφατα στο γκραν πρι της Αυστρίας, έγινε θέμα με την απόφαση του Μαξ Φερστάπεν να μπει στους τελευταίους γύρους στα πιτ, να βάλει φρέσκα ελαστικά και τελικά να κάνει τον ταχύτερο γύρο και να καρπωθεί τον έξτρα βαθμό. Γιατί ο Ολλανδός το ρισκάρισε; Θα μπορούσε κάτι να πάει λάθος στα πιτ και να βρεθεί δεύτερος. Πρώτα από όλα ο Φερστάπεν έχει πίστη στις δυνάμεις και τις ικανότητές του. Και να έμενε πίσω, πάλι θα έπιανε τον δεύτερο, που δεν ήταν άλλος από τον Λεκλέρ και τη Ferrari.
Ο Μαξ έχει επίσης απόλυτη πίστη στο μονοθέσιό του, που αν κάτι πήγαινε στραβά και έχανε χρόνο στα πιτ, θα μπορούσε στην πίστα να το καλύψει. Πράγμα που σημαίνει, πως είχε ακόμα έξτρα απόθεμα και δεν οδηγούσε στο 100% του. Επίσης ο οδηγός της RedBull έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην ομάδα του, ότι δεν θα κάνει λάθος στο πιτ στοπ και δεν θα καθυστερήσει ούτε δευτερόλεπτο, όπερ και εγένετο. Ο σπουδαιότερος λόγος όλων ήταν, πως ο Φερστάπεν ήθελε τον έξτρα βαθμό του ταχύτερου γύρου, για να τα πάρει όλα εκείνο το Σαββατοκύριακο. Ήδη είχε κερδίσει στο sprint race του Σαββάτου και είχε πάρει τους έξτρα βαθμούς. Ο Ολλανδός τα ήθελε όλα, και τα πήρε!
Επίδειξη ισχύος
Ήταν μια απόλυτη επίδειξη δύναμης προς κάθε “ενδιαφερόμενο”, που συμπεριελάμβανε: Πρώτα από όλα τον team mate του Σέρχιο Πέρεζ κι όλους τους αντιπάλους του, εντός και εκτός πίστας. Θα μου πείτε το είχε ανάγκη να το κάνει αυτό ο Φερστάπεν; Θα σας το περιγράψω ποδοσφαιρικά. Μια μεγάλη ομάδα πρέπει να το αποδεικνύει σε κάθε παιχνίδι, πως είναι τρομερή και μεγάλη και να μην αφήνει περιθώρια σε οποιαδήποτε μικρότερη, ότι μπορεί να της αντισταθεί. Δείτε την Εθνική Γερμανίας.
Γιατί πιστεύετε, ότι στα παιχνίδια με μικρές εθνικές ομάδες, όπως το Σαν Μαρίνο ή τα Νησιά Φερόες σκοράρει με όσα περισσότερα γκολ μπορεί; Θα μπορούσε να κερδίσει με χαμηλό σκορ, να μείνει στο 2 ή το 3-0, όμως όχι δεν το κάνει, γιατί δεν θέλει να αναπτερώσει το ηθικό της μικρής ομάδας και να πιστέψει, πως την επόμενη φορά μπορεί να τα καταφέρει, εναντίον της Γερμανίας, καλύτερα. Η μεγάλη ομάδα πρέπει να δείχνει πάντα μεγάλη. Είναι καθαρά μέρος του ψυχολογικού παιχνιδιού.
Το ίδιο κάνει και ο Φερστάπεν. Θα προσπαθήσει να κερδίσει όλους τους υπόλοιπους αγώνες στο φετινό πρωτάθλημα, γιατί πολύ απλά μπορεί να το κάνει. Διαλύοντας, με αυτό τον τρόπο, τον ανταγωνισμό και κυρίως, τις όποιες βλέψεις των αντιπάλων του και του team mate του. Για αυτό και ρίσκαρε στην Αυστρία, γιατί ο μεγάλος οδηγός, πρέπει να φαίνεται πάντα μεγάλος.