Για να μη βαριέμαι

Τις καλές εποχές της ομάδας F1 της Ferrari, υπήρχαν κάποιοι αγώνες, όπου ο τεράστιος Μίκαελ Σουμάχερ ήταν άνετα μπροστά. Τόσο άνετα δε, που έριχνε γύρο στους αντιπάλους του και ταξίδευε μέχρι το πέσιμο της καρό σημαίας.

Αυτό το φαινόμενο είναι σύνηθες στους αγώνες πίστας, όταν η ομάδα είναι ισχυρή και έχει σαφέστατο πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων της. Επίσης η ομάδα έχει αυτό που λέμε “μια οδηγάρα”στο τιμόνι του μονοθεσίου της. Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Μίκαελ Σουμάχερ με τη Ferrari, που είχαν κτίσει ο Ζαν Τοντ και ο Ρος Μπρον -είχε βάλει το χεράκι του και ο δικός μας, ο Νικόλας Τομπάζης. 

Γκολ από τα αποδυτήρια

Σε κάποιες πίστες δε, το πλεονέκτημα ήταν τέτοιο, που η νίκη ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρη. Τον είχαν τον αγώνα – όπως ποδοσφαιρικά λέμε, “ξεκινούσαν με γκολ από τα αποδυτήρια”. Σε έναν τέτοιο αγώνα, που η Ferrari κυριαρχούσε και ο Μίκαελ Σουμάχερ ήταν άνετα μπροστά, από τους αντιπάλους του, ενώ είχε κάνει διαφορά και δεν τον απειλούσε κανένας, ξαφνικά έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και βγήκε για λίγο από την πίστα στην αμμοπαγίδα. Χωρίς ευτυχώς για αυτόν και τη Ferrari να κολλήσει και να εγκαταλείψει έτσι άδοξα τον αγώνα. Ο Γερμανός έμεινε στο γκάζι έκανε μια ωραία βόλτα, ως άλλο WRC στο χώμα, σήκωσε και λίγο σκόνη και μπήκε ξανά μέσα, συνεχίζοντας τον αγώνα του, σα να μη συνέβη ποτέ το περιστατικό της μικρής και ευτυχώς για αυτόν, αναίμακτης εξόδου του. 

Κρουαζιέρα αγάπης!

Ο αγώνας τέλειωσε με νικητή τον Μίκαελ Σουμάχερ. Ο Τοντ ανέβηκε στο βάθρο των νικητών για να πιει την καθιερωμένη σαμπάνια του πρώτου και να αγκαλιάσει το αγαπημένο του παιδι τον Μίκαελ Σουμάχερ, πανηγυρίζοντας μαζί του. Σίγουρα ο Τοντ τα χρειάστηκε εκείνη τη μέρα. Ένας σίγουρος αγώνας, άνετος χωρίς άγχος, θα μπορούσε για μια μονάχα στιγμή να μετατραπεί σε δράμα και ήττα. Ήταν από τις φορές, που ένας αγώνας θα χανόταν από το τίποτα. Δεν υπήρχε πίεση, οι αντίπαλοι του ήταν πολύ πίσω, το μονοθέσιο δεν είχε κανένα απολύτως θέμα, τα ελαστικά του ήταν σε καλή κατάσταση και όλα έδειχναν πως το ταξίδι για την πρώτη θέση ήταν, ακόμα μια “κρουαζιέρα αγάπης”για την ιταλική ομάδα και τον Γερμανό. Όταν ο Μίκαελ ήρθε στο γραφείο Τύπου για την καθιερωμένη συνέντευξη των νικητών. Η απορία όλων ήταν τι συνέβη, τι έπαθε ο τεράστιος αυτός οδηγός και είχε τη μικρή αναίμακτη μεν, άσκοπη δε, έξοδο. Η απάντηση του Γερμανού ήταν αποστομωτική. “Δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Απλά αφαιρέθηκα. Όλα πήγαιναν καλά, δεν είχα καμία πίεση και ….αφαιρέθηκα”.

Χωρίς ενδιαφέρον

Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Όλοι, μα όλοι οι οδηγοί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι υπάρχει αυτή η στιγμή, που θα αφαιρεθούν και αυτό συμβαίνει, όταν ο αγώνας δεν έχει τον ανταγωνισμό, που θα περίμεναν και γυρνούν την πίστα χωρίς ….ενδιαφέρον. Τότε, όλοι μα όλοι οι οδηγοί φροντίζουν να δημιουργήσουν ενδιαφέρον. Πως το κάνουν αυτό; Διατηρούν την εγρήγορσή τους ψηλά, γράφοντας γρήγορους γύρους. Για αυτό θα δείτε πολλές φορές τους οδηγούς, που είναι επικεφαλής, να κάνουν γρήγορους χρόνους, ενώ οι αντίπαλοι τους είναι πολύ πίσω τους. Δεν είναι κάποια επίδειξη ισχύος, αλλά το κάνουν για να μη … “βαριούνται”.