«Έπρεπε να είχα ξεκινήσει τους αγώνες αυτοκινήτου νωρίτερα. Άργησα». Και όταν έλεγε, πως έπρεπε να ξεκινήσει τους αγώνες αυτοκινήτου νωρίτερα και πως άργησε, ο Χάρη Ροβάνπερα δεν εννοούσε, απλά να πιάσει το αγωνιστικό τιμόνι και να τρέξει σε ένα αγώνα. Αυτό το είχε κάνει.
Αυτό που δεν έκανε ήταν, να δει το σπορ από πιο μικρή ηλικία, επαγγελματικά. Να αφοσιωθεί σε αυτό από νωρίς. Ο Χάρη, όταν ήταν πλέον εργοστασιακός οδηγός της Peugeot, δίπλα από τον Μάρκους Γκρένχολμ, τον Ζιλ Πανιζί, τον Nτιντιέ Οριόλ και αργότερα τον Ρίτσαρντ Μπερνς ένοιωθε, πως είχε χάσει πολύ χρόνο.
Είχε κάνει μια νίκη στο σουηδικό ράλι τo 2001 και είχε ανέβει στο πόντιουμ κάποιων αγώνων. Εκείνη τη χρονιά, που έκανε την πρώτη του νίκη ένοιωσε, πως αν είχε ξεκινήσει την επαγγελματική του ενασχόληση με τους αγώνες αυτοκινήτου νωρίτερα, αν μη τι άλλο θα έκανε περισσότερες νίκες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι, και γιατί όχι; Θα μπορούσε να είχε κυνηγήσει με απαιτήσεις ακόμα και τον παγκόσμιο τίτλο.
Το know how ήταν ο τίτλος του
Ότι δεν κατάφερε να ξεκινήσει ο Χάρη στη σωστή ηλικία το έκανε ο γιος του ο Κάλε. Μάλιστα ο Κάλε δημιούργησε μια νέα σχολή. Σύντομα θα δούμε τους οδηγούς ράλι του μέλλοντος να ακολουθούν το παράδειγμα του νεαρού. Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 2022 ξεκίνησε να οδηγεί αγωνιστικό αυτοκίνητο από την ηλικία, που οι συνομήλικοι του ξεκινούν να μαθαίνουν ποδήλατο, χωρίς βοηθητικές ρόδες.
Οταν οι συνομήλικοι του, άρχιζαν δειλά, δειλά να πειραματίζονται με τα ποδήλατά τους, βγάζοντας αρχικά τη μία βοηθητική ρόδα και μετά την άλλη, ο Κάλε μάθαινε να πλαγιολισθαίνει , με το πρώτο του αγωνιστικό αυτοκίνητο. Ο πατέρας του ο Χάρη ήταν εκείνος, που αποφάσισε να δώσει στο μικρό του γιο, ότι αυτός είχε στερηθεί. Τη γνώση, για το πως θα γίνει επαγγελματίας οδηγός αγώνων και το χρόνο, να ξεκινήσει από νωρίς.
Βέβαια ο Κάλε έχει την παγκόσμια πρώτη, γιατί δεν ξεκίνησε από την εφηβεία την αγωνιστική οδήγηση, αλλά από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.
Με το πλάι στους πάγους
Όταν οι συμμαθητές του έπαιζαν στις παγωμένες λίμνες με τα αυτοκίνητά τους, αυτός το είχε, ήδη πάει, με την καθοδήγηση του πατέρα του, ένα βήμα παραπέρα, έπαιζε με το αγωνιστικό του αυτοκίνητο. Ο Χάρη έκανε, ότι θα έκανε ένας πατέρας, που πηγαίνει το παιδί του στα καρτ. Μόνο, που στη Φινλανδία έχουν την ευχέρεια να οδηγήσουν σε ανοικτούς δρόμους, μιας και είναι ιδιωτικοί και όχι δημόσιοι.
Επίσης οι λίμνες, που παγώνουν γίνονται τεράστιες αλάνες, όπου οι μικροί Φινλανδοί παίζουν με τα αυτοκίνητά τους. Ο Χάρη έμαθε στο γιο του, να αγαπά τους αγώνες και να οδηγεί το αγωνιστικό του με την άνεση ενός φτασμένου οδηγού αγώνων. Ή θα το μισούσε ή θα το λάτρευε και ο μικρός το λάτρεψε. Η σκέψη του Χάρη απλή.
Όπως οι οδηγοί στην F1 ξεκινούν νωρίς, από μικρά παιδιά να οδηγούν και να μαθαίνουν την αγωνιστική οδήγηση σε πίστα, από τα καρτ, γιατί να μη μπορούσε ο γιος του, να μάθει από μικρός την αγωνιστική οδήγηση σε πάγο και χώμα; Μια απλή μετατροπή για να φτάνει τα πεντάλ χρειαζόταν, και το ταλέντο του μικρού φάνηκε.
Με τη σκληρή δουλειά στη συνέχεια εξελίχθηκε, για να φτάσει να γίνει το 2022 παγκόσμιος πρωταθλητής ράλι και να κάνει τον πατέρα του Χάρη να κλαίει από συγκίνηση σαν μικρό παιδί. Τα είχε καταφέρει, είχε μεγαλώσει ένα παγκόσμιο πρωταθλητή.
Δίχως αύριο
Αυτή τη στιγμή ο Κάλε εντυπωσιάζει το ίδιο τους θεατές των αγώνων, όσο και τότε, που πρωτοεμφανίστηκαν τα πρώτα του βίντεο, που έδειχναν ένα μικρό παιδί να οδηγεί ένα αγωνιστικό σταρλετάκι στους πάγους, δίχως αύριο. Όπως και ο Χάρη εξακολουθεί το ίδιο να αγωνιά, να δακρύζει και να καμαρώνει.