Ποιος είναι αυτός, που δεν θυμάται τον Ζαν Τοντ στο βάθρο με τους νικητές της F1 να τον λούζει με σαμπάνια ο Μίκαελ Σουμάχερ; Ποιος τιφόζι είναι αυτός, που δεν αναπολεί την τρομερή αυτή ομάδα με τον Τοντ στα ηνία της, η οποία επανέφερε τη Ferrari στην κορυφή;
Mε τα ελληνικά βουνά, γνωρίζονται
Ο Ζαν Τοντ είναι αυτό που λέμε, “απόλυτα πετυχημένος”. Ο Γάλλος, με ότι έχει καταπιαστεί, απ’ όποια θέση στο μηχανοκίνητο σπορ έχει περάσει, έχει πατήσει κορυφή. Ο Τοντ είναι γνώριμος των ελληνικών βουνών και των ελλήνων θεατών, μιας και έχει πάρει μέρος στο Ράλι Ακρόπολις, αρχικά σαν συνοδηγός και μετέπειτα σαν αγωνιστικός διευθυντής της Peugeot. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία, που έκανε γνωστό παντού το όνομά του, ήρθε, όταν ως ηγέτης της Peugeot κατέκτησε νίκες και τίτλους στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι. Η ισχυρή προσωπικότητα του Τοντ, τότε ήταν, που συστήθηκε στο ευρύ κοινό του μηχανοκίνητου αθλητισμού και δη του WRC. Ο Γάλλος είχε αφήσει πολύ νωρίς το δεξί μπάκετ του συνοδηγού, με στόχο την καθιέρωσή του στο χώρο. Ξεκίνησε σαν συνοδηγός, γιατί δεν είχε άλλο τρόπο, όπως ο ίδιος δηλώνει, να μπει στις μπίζνες του μότορσπορτ. Όμως δεν είχε σκοπό να συνταξιοδοτηθεί, γράφοντας και διαβάζοντας σημειώσεις ειδικών διαδρομών στους αγώνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος ράλι. Είχε φιλοδοξίες για κάτι πολύ καλύτερο και το κατάφερε.
Προσωπικός του άθλος η Peugeot Talbot Sport
O δαιμόνιος Γάλλος μέσα σε δυο χρόνια, – από το 1982 έως το 1984 που πρωτοπαρουσιάστηκε το γαλλικό όπλο-, είχε στήσει από το μηδέν την Peugeot Talbot Sport και ολοκληρώσει την εξέλιξη του τρομερού Peugeot 205 Turbo 16. Ένα πραγματικά απίστευτο δημιούργημα, όπως άλλωστε τα περισσότερα γκρουπ Β αυτοκίνητα εκείνης της εποχής. Στα χέρια αρχικά του Άρι Βάτανεν και του Ζαν Πιερ Νικολά, ήταν άπιαστο. Από το 1984 μέχρι και το 1986 οδηγοί σαν τον Τίμο Σάλονεν, τον Γιούχα Κάνκουνεν, τον Μπρούνο Σαμπί και του Στιγκ Μπλόμκβιστ, υπό την καθοδήγηση του Ζαν Τοντ, χάρισαν στη γαλλική ομάδα 4 παγκόσμιους τίτλους.
Όμως η κατάργηση των γκρουπ Β, ως ανασφαλή, σταμάτησε την πορεία της καριέρας του Τοντ στο WRC, απότομα. Από κει και πέρα, ο Γάλλος ασχολήθηκε με τους εκτός δρόμου αγώνες, κυρίως το Παρίσι-Ντακάρ, το οποίο κέρδισε με τη γαλλική ομάδα 4 φορές. Ακόμα και στον απαιτητικό 24ωρο αγώνα του Λεμάν ο Τοντ καθοδήγησε με μαεστρία την ομάδα του και κέρδισε τον αγώνα αντοχής δυο φορές με το Peugeot 905. Ο Τοντ, ωστόσο δεν είχε φτάσει ακόμα εκεί που ήθελε. Ο Γάλλος δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.
Nοικοκύρης στη Ferrari
To 1993 o Toντ σταμάτησε τη συνεργασία του με την Peugeot. Εκείνη την εποχή η Ferrari έψαχνε εναγωνίως ένα ηγέτη για την ομάδα της F1, που θα ξαναγύριζε τους Ιταλούς στις νίκες και τους τίτλους. Η Ferrari στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της F1, πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και η δυσαρέσκεια των φίλων της ομάδας – και όχι μόνο, ήταν μεγάλη. Ο Λούκα Ντι Μοντεζέμελο έδωσε λευκή επιταγή στον Τοντ, που ανέλαβε την ομάδα. Άλλωστε αυτός ήταν και ο όρος του Γάλλου. Ο οξυδερκής Ζαν Τοντ, “πήρε σκούπα και φαράσι” και άρχισε να νοικοκυρεύει τον ιταλικό οίκο. Ότι περίσσευε, δεν το κρατούσε. Έχοντας την οργανωτική πείρα, του συνοδηγού και του μάνατζερ, από το παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι ήξερε πολύ καλά, πως η επιτυχία στους αγώνες ξεκινά από μια καλά νοικοκυρεμένη ομάδα .
Έπρεπε οι άνθρωποι να ήξεραν ποια ακριβώς ήταν η δουλειά τους, κυρίως όμως έπρεπε να μαζευτούν όλες οι λειτουργίες της Ferrari κάτω από μία στέγη. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, αλλού έφτιαχναν το σασί, αλλού τον κινητήρα, αλλού ήταν το τούνελ της αεροδυναμικής και αλλού η έδρα του μάνατζμεντ της ομάδας. Ο Τοντ αμέσως κατάλαβε, από τι έπασχε η ιταλική ομάδα. Σήκωσε τα μανίκια, δούλεψε σκληρά και έξυπνα και πήρε δίπλα του, ανθρώπους να πλαισιώσουν την ομάδα, με το ίδιο όραμα. Το ξεσκατάρισμα και κυρίως η επανένωση των σκόρπιων τμημάτων, ήταν το πρώτο του βήμα για την επιτυχία. Σκεφτείτε, οτι οι κινητήρες της Ferrari εκείνη την εποχή φτιαχνόντουσαν στη Μεγάλη Βρετανία. Δοκίμαζαν ένα εξάρτημα στο Μαρανέλο και το έστελναν στην Αγγλία για να επανέλθει μετά από μέρες πίσω στην Ιταλία. Άσκοπο χάσιμο χρόνου και χρήματος και μηδενική συνοχή των ανθρώπων, που δούλευαν για τη Scuderia. Ο Τοντ ήξερε, πως να κάνει αυτή τη διαλυμένη ομάδα να δουλέψει. Και δούλεψε.
Ότι καλύτερο κυκλοφορούσε το έβαψε κόκκινο
Mόλις εδραιώθηκε ο Τοντ ξεκίνησε τις μεταγραφές. Έπρεπε να έχει τους καλύτερους. Στόχος ήταν ο νεαρός Σουμάχερ, που ήδη είχε κερδίσει δυο παγκόσμιους τίτλους με την ομάδα της Benetton Ford. Ο Τοντ ήξερε, ότι το παιχνίδι παίζεται ομαδικά και όχι ατομικά. Από μόνη της, μια μεταγραφή, ενός ταλαντούχου οδηγού, δεν θα έκανε καμία διαφορά, έπρεπε να φέρει στο Μαρανέλο και τη νικηφόρα ομάδα του Σούμι. Αεροδυναμιστές, μάνατζερς, ανθρώπους που χάραζαν τη στρατηγική κατά τη διάρκεια του αγώνα, όλοι έφυγαν από την Benetton Ford και ντύθηκαν στα κόκκινα. Οι, Ρόρι Μπριν, Ρος Μπρον, Τζον Μπάρναρντ και ο Έλληνας – νεαρός τότε- Νικόλας Τομπάζης μετακόμισαν στην Ιταλία και απετέλεσαν την τρομερή ομάδα της Scuderia στην F1.Το σχέδιο του Τοντ ήταν μακροπρόθεσμο.
Η Ferrari νοικοκυρεύτηκε και άρχισε να λειτουργεί πρώτη φορά, σαν σύγχρονη ομάδα, μειώνοντας ταυτόχρονα τα αλόγιστα κόστη -μεταφορά κινητήρων και εξαρτημάτων από την Αγγλία. Όχι, ότι ήταν εύκολη η μετάβαση από την παλιά νοοτροπία στη νέα, ούτε ήρθαν αμέσως οι νίκες και οι παγκόσμιοι τίτλοι. Όμως, η αρχή για κάτι εξαιρετικό είχε γίνει και ο Τοντ ήταν αυτός, που έβαλε τα θεμέλια και πλέον κινούσε τα νήματα. Η ομάδα, που έφτιαξε με έδρα το Μαρανέλο με όλες τις λειτουργίες της, μαζεμένες στον ίδιο χώρο, άρχισε να δείχνει τη δύναμή της. Με τον Τοντ στα πηδάλια, η Scuderia Ferrari έγραψε ξανά χρυσές σελίδες δόξας στo παγκόσμιο πρωτάθλημα της F1. Το νοικοκύρεμα ήταν τελικά το κλειδί για την επιτυχία και καλύτερο νοικοκύρη από τον Ζαν Τοντ δεν θα μπορούσαν να βρουν οι Ιταλοί.
Ακόμα τον ψάχνουν
Όταν ο Τοντ άφησε τα πηδάλια της Ferarri και έβαλε υποψήφιος για την Προεδρία της FIA. Εξελέγη με άνεση το 2009. Την ίδια νοικοκυροσύνη έδειξε και ως Πρόεδρος του μηχανοκίνητου σπορ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, έδωσε μεγάλη έμφαση στην οδική ασφάλεια και ξεκίνησε παγκόσμια καμπάνια για να εκπαιδευτεί ο κόσμος. Το μηχανοκίνητο σπορ με τον Τοντ Πρόεδρο, έπιασε την κορυφή. Οι ζωντανές τηλεοπτικές μεταδόσεις ήταν γεγονός, για σχεδόν όλες τις μορφές του σπορ. Ανθρώπους, που είχαν διακριθεί στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, τους τίμησε και τους έδωσε την ευκαιρία να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, μέσα από θέσεις κλειδιά, στη FIA. Ο Τοντ έφυγε από την Προεδρία της FIA το 2021 κληρονομώντας στους επόμενους μια τεράστια παρακαταθήκη. Όσο για την ομάδα της Ferrari; Ακόμα ψάχνουν με αγωνία, από τότε που έφυγε ο Γάλλος, για ένα νέο Τοντ. Θα τον βρουν; Δύσκολο έως ακατόρθωτο.