Το σπίτι με τα 300 αυτοκίνητα: Μία λυπητερή ιστορία

Πριν μερικές εβδομάδες, οι μισοί χρήστες του διαδικτύου σταμάτησαν να κοιτάξουν μια αγγελία πώλησης ακινήτου στο New Hampshire με περίπου 300 κλασικά αυτοκίνητα στον χώρο του.

Δεν υπήρχαν πολλές πληροφορίες για τα αυτοκίνητα ή το ημιτελές ανακαινισμένο σπίτι, οπότε έπρεπε να μαντέψω τι υπήρχε εκεί, με βάση μερικές φωτογραφίες.

Λοιπόν, μίλησα με την οικογένεια που το πουλούσε και έμαθα ότι η ιστορία του ακινήτου δεν είναι παραμύθι – είναι μια τραγωδία.

Μίλησα στον Steve Cushing, ο οποίος μου είπε ότι ο αδερφός του (του οποίου το όνομα δεν αποκαλύφθηκε) ήταν ο πρώην κάτοικος του κτήματος. Διατηρούσε μια επιχείρηση που ονομαζόταν «Parts of the Past» στο ακίνητο, πουλώντας αμερικανικά αυτοκίνητα και ανταλλακτικά πριν το 1972 που είχε συλλέξει από όλη τη Νέα Αγγλία για περισσότερα από 30 χρόνια. Στην κορύφωσή του, μπορεί να είχε συγκεντρώσει έως και 1.200 αυτοκίνητα σύμφωνα με τον Cushing, ο οποίος χαρακτήρισε τον αδερφό του ως «απομονωμένο» και «αρκετά τσιγκούνη».

Είχε μια Chevy Super Sport του 1972 που ήταν σε τραγική κατάσταση, αλλά το πλαίσιο ήταν καλό, και ζητούσε 7.500 δολάρια για το αυτοκίνητο, μου είπε ο Cushing. Ήρθε ένας κύριος, κοίταξε προσεκτικά το αυτοκίνητο, πέρασε αρκετές ώρες εξετάζοντάς το, και είπε στον αδερφό μου, «Σου δίνω 7.000 μετρητά,» και ο αδερφός μου είπε, «Λοιπόν, η τιμή είναι 7.500».’ Και ο τύπος λέει, «Έχω 7.000 μετρητά αυτή τη στιγμή» και ο αδερφός μου είπε, «Πρέπει να φύγετε από την ιδιοκτησία μου.» Και είχε 500 δολάρια διαφορά στην τιμή, αλλά έτσι ήταν ο αδερφός μου.

Ο αδερφός μου είχε κάποια στιγμή μια κοπέλα, και του ανακοίνωσε ότι αν του συνέβαινε κάτι, την επόμενη μέρα που θα έφευγε, θα έκανε σμπαράλια όλα τα αυτοκίνητα», συνέχισε ο Cushing. Λοιπόν, την έδιωξε την επόμενη μέρα. Και τον κατήγγειλε στην Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος (ΕΡΑ), και η ΕΡΑ ήρθε πραγματικά εκεί και επιθεώρησε την ιδιοκτησία και δεν βρήκε τίποτα. Όπως είπε ο αδερφός μου, «δεν έχουν δει ποτέ λάδι εδώ και 50 χρόνια.»

Παρόλο που ο Cushing μιλούσε τακτικά με τον αδερφό του, κρατήθηκε στο σκοτάδι για κάτι σοβαρό – τη χρόνια ασθένεια του αδερφού του.

Μας πήραν τηλέφωνο στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2020, και αυτός ο τύπος είπε, «Έχετε ιδέα πόσο άρρωστος είναι ο αδερφός σας;» Και είπα, όχι, μιλάω μαζί του κάθε δύο εβδομάδες. Και τότε είπε, «Λοιπόν, είναι αρκετά χάλια». Έτσι εγώ και η γυναίκα μου πήραμε το αεροπλάνο την επόμενη κιόλας μέρα και πετάξαμε εκεί.

Εκείνη την περίοδο, ο Cushing έμαθε ότι ο αδερφός του είχε αναπτύξει σάρκωμα λιποκυττάρων, μια σπάνια μορφή καρκίνου, και ότι είχε κάνει μετάσταση – δηλαδή, εξαπλωνόταν.

Δεν θα έφευγε καν από την ιδιοκτησία του για να λάβει βοήθεια, οπότε χρειάστηκε ουσιαστικά να καλέσω το 112 για να τον πάω στο νοσοκομείο για να του κάνουν ανακούφιση από τον πόνο. Και φέραμε την ανακουφιστική φροντίδα να μπει εκεί, και τελικά κατέληξε σε μια μονάδα παρηγορητικής φροντίδας και πέθανε τον Νοέμβριο του 2020.

Μετά το  θάνατο του αδερφού του, ο Cushing, ως μοναδικός συγγενής και κληρονόμος, έμεινε με έναν τεράστιο αριθμό μη ενεργών αυτοκινήτων. Ο αδερφός του δεν είχε κρατήσει αρχείο, απλά γέμιζε το οικόπεδο με εκατοντάδες αυτοκίνητα.

Ο Cushing μου είπε ότι τα αυτοκίνητα είναι σχεδόν όλα για ανταλλακτικά, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν ελάχιστα προς αποκατάσταση. Είπε επίσης ότι ο αριθμός ήταν πιθανώς πιο κοντά στα 500 αυτοκίνητα παρά στα 300, με πολλά να έχουν πουληθεί με τη βοήθεια ενός άντρα που πλήρωνε ο αδερφός του για να τον βοηθήσει. Όσο για την ίδια την ιδιοκτησία, το σπίτι ήταν προφανώς ημιτελές σκόπιμα: Ο αδερφός του Cushing δεν ήθελε να τον επισκεφτεί ο εκτιμητής. Ωστόσο, όλα τα υλικά για να τελειώσει τη δουλειά, καθώς και μια αντλία πηγαδιού και μια γεννήτρια, ήταν εκεί.

Αλλά αυτές οι πληροφορίες δεν είναι πολύ χρήσιμες, γιατί ο Cushing μου είπε ότι το ακίνητο πουλήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Κάποιος άγνωστος αγόρασε το θησαυροφυλάκιο ανταλλακτικών, vintage αμερικανικών αυτοκινήτων, και μπορεί να του πάρει χρόνια να καταλάβει τι αγόρασε. Πιθανότατα θα θέλει να πουλήσει οτιδήποτε μπορεί.