Οι χειρότερες κινήσεις οδηγών στην ιστορία της F1

Η απόφαση για το πού θα αγωνιστεί στη συνέχεια μπορεί να είναι ένα δύσκολο έργο για έναν οδηγό και ενώ μερικές φορές το κάνει σωστά, μπορεί ταυτόχρονα, την ίδια στιγμή να το κάνει και πολύ λάθος.

Η καριέρα του Daniel Ricciardo έχει βρεθεί στο προσκήνιο αυτή την εβδομάδα μετά τα σχόλια που έκανε ο Jacques Villeneuve, αλλά και οι δύο οδηγοί φιγουράρουν σε αυτή τη λίστα.

Οι χειρότερες επιλογές οδηγών στην ιστορία της F1

Ο Daniel Ricciardo στη McLaren (2021)

Κοιτάζοντας πίσω στην καριέρα του Daniel Ricciardo πολλοί εκφράζουν αμφιβολίες για την απόφασή του να αφήσει τη Red Bull και να πάει στη Renault το 2019, αλλά στην πραγματικότητα η μετακίνησή του στη McLaren ήταν ένα τεράστιο λάθος.

Αν και μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο Ricciardo δεν έπρεπε ποτέ να αφήσει τη Red Bull και θα έπρεπε να παλέψει για τη θέση του σε μια οικεία ομάδα με ένα οικείο μονοθέσιο, υπάρχει αρκετός αναθεωρητισμός όσον αφορά τη θητεία του στη Renault.

Με τον Ricciardo, η Renault σημείωσε το πρώτο της βάθρο μετά από εννέα χρόνια και ο Αυστραλός ήταν πέμπτος στην κατάταξη των οδηγών το 2020, μια εξαιρετική προσπάθεια αν αναλογιστεί κανείς πού βρισκόταν η ομάδα της Renault εκείνη τη στιγμή.

Όμως η μετακίνησή του στη McLaren ήταν το σημείο όπου δεν τα κατάφερε. Έγινε πολύς λόγος για το ότι το μονοθέσιο δεν του ταίριαζε ποτέ, αλλά σε αντίθεση με τους συμπαίκτες του στη Renault, ο Ricciardo είχε απέναντί του ένα μελλοντικό ταλέντο παγκόσμιας κλάσης, τον Lando Norris.

Έχοντας ηττηθεί κατά κράτος και στερούμενος εμπιστοσύνης στο μονοθέσιο, ο Ricciardo φάνηκε να αρχίζει να αμφιβάλλει για τα διαπιστευτήριά του ως οδηγός της F1 και ακόμη και με την επιστροφή του στη Red Bull το 2023, δεν ήταν ποτέ ο ίδιος οδηγός με την ίδια αυτοπεποίθηση που ήταν κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας στο Milton Keynes και αργότερα στη Renault.

Ο Fernando Alonso στη McLaren (2016)

Οι κακές επιλογές καριέρας του Fernando Alonso είναι γνωστές.

Έπειτα από μια εκρηκτική σεζόν το 2007 με την ομάδα, ο Alonso άφησε τη Ferrari για να επιστρέψει στη McLaren το 2015, αλλά η κίνησή του συνέπεσε με την ομάδα να μπαίνει σε μια από τις χειρότερες περιόδους, αν όχι τη χειρότερη στην ιστορία της.

Μπορεί να είχε για άλλη μια φορά τη Honda ως κινητήρια δύναμη, αλλά ο κινητήρας και το σασί της ήταν ελλιπή, απογοητεύοντας τον Alonso, φτάνοντας σε σημείο να αποσυρθεί το 2019.

Μπορούμε να πούμε ότι ο Alonso σπατάλησε τα χρόνια της ακμής του σε μια μη ανταγωνιστική ομάδα που ρίζωσε στον πάτο της βαθμολογίας.

Jacques Villeneuve στη BAR (1998)

O Jacques Villeneuve βρέθηκε στην επικαιρότητα τελευταία επειδή αμφισβήτησε τις αποφάσεις του Ricciardo, αλλά και το δικό του ιστορικό δεν είναι εντελώς καθαρό.

Ο Καναδός είχε μια ασυνήθιστη καριέρα στη F1, καθώς εντάχθηκε σε μια ομάδα που κέρδισε τίτλους για να ξεκινήσει και το πρωτάθλημα του 1997 ήταν αναμφίβολα η κορυφαία στιγμή της παρουσίας του στο άθλημα.

Με τη Williams να έχει ξεπεραστεί από τη Ferrari και τη McLaren, ο Villeneuve είχε δελεαστεί από το μεγαλόσχημο σχέδιο της British American Racing, το οποίο είχε σε μεγάλο βαθμό διαμορφωθεί για να εξασφαλίσει την υπογραφή του.

Παρόλο που ο Adrian Newey της McLaren τηλεφώνησε στον Villeneuve για να τον πείσει να ενταχθεί στην ομάδα του Woking, ο πρωταθλητής του 1997 απέρριψε την κίνηση, καθώς πίστευε ότι η BAR ήταν η καλύτερη ευκαιρία του να παλέψει ξανά για νίκες.

«Έχω πει σε κάθε δημοσιογράφο που καλύπτει τους αγώνες της F1 τις τελευταίες εβδομάδες ότι θα πήγαινα με μια ομάδα που θα μου επέτρεπε να αγωνιστώ στην πρώτη θέση του grid», είχε δηλώσει τότε ο Villeneuve. Γνωρίζω από την εμπειρία μου ότι ο Adrian [Reynard] και οι άνθρωποί του μπορούν να δημιουργήσουν ένα πολύ ανταγωνιστικό πακέτο και νιώθω πολύ άνετα με τον νέο κινητήρα Supertec Sport.»

«Το πιο σημαντικό είναι ότι είμαι πολύ χαρούμενος που επιστρέφω με τον Κρεγκ, τον Άντριαν και τον Ρικ [Γκορν] σε μια ομάδα που διαμορφώνεται ως η ομάδα του μέλλοντος. Μοιραζόμαστε όλοι την ίδια φιλοσοφία για τους αγώνες».

Δυστυχώς, το όνειρο που πουλήθηκε στον Villeneuve δεν έγινε πραγματικότητα. Σε πέντε σεζόν με την BAR, ο Villeneuve κατάφερε να ανέβει μόλις δύο φορές στο βάθρο, να τερματίσει 15 φορές και να συγκεντρώσει συνολικά 39 βαθμούς, λιγότερους από τους μισούς από αυτούς που είχε συγκεντρώσει μόνο το 1997.Η καριέρα του στη F1 τελείωσε με μια γκρίνια, αποχωρώντας το 2006. Ο Villeneuve θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν πολλαπλός παγκόσμιος πρωταθλητής αν είχε αποδεχθεί την προσφορά του Newey.

Ο Jean Alesi στη Ferrari (1991)

Ενώ ο Villeneuve έκανε λάθος που έφυγε από τη Williams, ο Jean Alesi έκανε λάθος που δεν πήγε σε αυτήν.

Το 1990, ο Alesi είχε μόλις τερματίσει στην ένατη θέση στην πρώτη του πλήρη σεζόν με την Tyrrell και έμοιαζε με ένα από τα καλύτερα ταλέντα του μέλλοντος, γεγονός που του έδωσε αρκετούς «μνηστήρες» για τη σεζόν του 1991.

Από τις ομάδες, η Williams και η Ferrari ήταν αυτές που τον φλέρταραν περισσότερο και η πρώτη κατάφερε να πάρει ακόμα και την υπογραφή του σε συμβόλαιο, αλλά όταν η Ferrari τον κάλεσε, ο Alesi – γιος Ιταλών γονέων – τραβήχτηκε.

Προς υπεράσπισή του, μπορεί να μην ήταν μια κίνηση που έγινε μόνο από καρδιάς, καθώς η Ferrari είχε διεκδικήσει τον τίτλο με τον Alain Prost την προηγούμενη σεζόν, ενώ η Williams τερμάτισε το 1990 στην τέταρτη θέση.

Δυστυχώς, όμως, αυτή ήταν η τελευταία φορά για αρκετά χρόνια που η Ferrari θα ήταν μπροστά από τη Williams. Καθώς η τύχη της ιταλικής ομάδας έπεφτε, η Williams ανέβηκε δραματικά και η FW14 του 1991 έγινε το καλύτερο μονοθέσιο στο grid μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Η Williams κέρδισε τον τίτλο το 1992 και το 1993 με τους Damon Hill και Prost, ενώ ο Alesi τερμάτισε έβδομος και έκτος. Το 1996, άλλαξε με τον Michael Schumacher για να ενταχθεί στην Benetton και επίσης εντάχθηκε σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή που άρχισε να πέφτει προς τα κάτω στην ιεραρχία.

Αποχώρηση του Sebastian Vettel (2023)

Αυτό εδώ είναι λίγο διαφορετικό, καθώς δεν περιλαμβάνει αλλαγή ομάδας, αλλά η επιλογή του Sebastian Vettel να εγκαταλείψει την πίστα όταν το έκανε, θα είναι μια από αυτές τις μεγάλες στιγμές του «τι θα γινόταν αν».

Στην ηλικία των 35 ετών, ο Vettel είχε σίγουρα πολλά ακόμη χρόνια να δώσει, αλλά έδειχνε όλο και περισσότερο ότι είχε κουραστεί από το άθλημα στο οποίο εντάχθηκε το 2007.

Από πλευράς ανταγωνιστικότητας, ήταν κατανοητό. Έχοντας τερματίσει την προηγούμενη σεζόν του στη Ferrari στην πέμπτη θέση, την πρώτη του χρονιά στην Aston τερμάτισε 13ος, τη χαμηλότερη θέση που είχε κατακτήσει ποτέ στη F1.

Το 2020 ισοφάρισε το ένα του βάθρο με το ίδιο βάθρο το 2021, αλλά ένα DQ το 2022 σήμαινε ότι του αφαιρέθηκε η P2 στην Ουγγαρία και κατέγραψε μια σεζόν χωρίς βάθρο για πρώτη φορά από το 2007.

Δεδομένου ότι η τύχη της Aston δεν βελτιώθηκε σημαντικά μετά τους νέους κανονισμούς του 2022, ο Vettel αποχώρησε από το άθλημα με τον Alonso να έρχεται να τον αντικαταστήσει, αλλά θα μπορούσε άνετα να ειπωθεί ότι ο Alonso απόλαυσε τους καρπούς των κόπων του Vettel.

Το μονοθέσιο 2023 της Aston την εκτόξευσε στην κορυφή της κατάταξης, καθιστώντας την δεύτερη πιο ανταγωνιστική στην αρχή της χρονιάς, και ο Alonso τερμάτισε τέταρτος στην κατάταξη.

Το κατά πόσο αυτή η άνοδος των επιδόσεων θα έπειθε τον Vettel να παραμείνει, μόνο ο ίδιος ξέρει, αλλά πρέπει να αναρωτιέται τι θα συνέβαινε αν ήταν αυτός που θα καθόταν στην AMR23 και όχι ο Alonso.