Μέχρι τη δεκαετία του 1980, η Mercedes-Benz δεν ήταν άγνωστη, σε ό,τι αφορά τα αυτοκίνητα επιδόσεων. Μια σειρά από super special της S-Class τη δεκαετία του 1970, συγκεκριμένα το 300 SEL 6.3 στο τέλος της δεκαετίας του 60, όπως και το 450SEL 6.9 που ακολούθησε, απέδειξαν ότι η εταιρεία της Στουτγάρδης, κατανοούσε την ελκυστικότητα της μεγάλης ισχύος από έναν εξαιρετικά ρυθμισμένο κινητήρα V-8.
Τα αυτοκίνητα 6.3 και 6.9 ήταν σίγουρα δυνατά, αλλά οι αναλογίες σχεδίασης του αμαξώματος που έμοιαζαν με λιμουζίνα, όπως και το βάρος τους, είχαν ουσιαστική επίδραση στη δυναμική της επιτάχυνσης.
Έτσι προχωρά η γένεση του Mercedes-Benz 300E 5.6 AMG, ή αλλιώς Mercedes-Benz AMG «Hammer», γνωστό και ως το πιο «βάναυσο» σεντάν της μάρκας, που διέλυσε όλες τις ευρωπαϊκές επιδόσεις της δεκαετίας του ’80.
Σημείο Καμπής Για Την AMG
Παρά τη στενή σχέση της AMG με τη Mercedes-Benz (η οποία τώρα κατέχει μερίδιο συμμετοχής στην εταιρεία), αυτό δεν ίσχυε πάντα. Σχηματισμένη από μια τριάδα «μανιακών» μηχανικών του μηχανοκίνητου αθλητισμού που ήταν όλοι απόφοιτοι της Daimler, η AMG βασίστηκε στην αγωνιστική της επιτυχία στη δεκαετία του ’60 και του ’70, μέχρι το σημείο που άρχισε να ενδιαφέρεται να εισχωρήσει και στις βελτιώσεις των αυτοκινήτων δρόμου.
Αρχικά, αυτό συνίστατο στη ρύθμιση των αυτοκινήτων των πελατών για περισσότερη απόδοση, εντυπωσιακή εμφάνιση και καλύτερο χειρισμό, αλλά στις αρχές της δεκαετίας του ’80, η εταιρεία είχε αποφασίσει να σχεδιάσει και να κατασκευάσει τους δικούς της κινητήρες. Αυτή η νέα σειρά αναβαθμίσεων, έτυχε να συνδυάζεται άψογα, με το σεντάν της γενιάς W124, γνωστής και ως E-Class.
Τι έκανε το W124 σημείο καμπής για την AMG; Σε αυτό, οι μηχανικοί της εταιρείας αναγνώρισαν ίσως την πρώτη πλήρως μοντέρνα πλατφόρμα Mercedes-Benz της δεκαετίας και αυτή που θα ανταποκρινόταν καλά σε μια υγιή και έντονη έγχυση ιπποδύναμης. Το μόνο πράγμα που κρατούσε πίσω το αυτοκίνητο, ήταν μια σειρά εργοστασιακών κινητήρων, που έτειναν μάλλον προς συντηρητικούς και όχι σπορ.
Ευτυχώς για την AMG και το εκκολαπτόμενο πρόγραμμα κινητήρων της, υπήρχε άφθονος χώρος για μετατροπές, κάτω από το καπό της Mercedes-Benz της εποχής. Θα μπορούσε λοιπόν να κατασκευαστεί ένα πολυτελές σεντάν επιδόσεων, που δεν είχε δει ποτέ πριν ο κόσμος.
Engine Tech
Το κλειδί για ολόκληρη την αναβάθμιση, ήταν μια κυλινδροκεφαλή των 32 βαλβίδων DOHC. Σχεδιάστηκε από την AMG, για να ξεκλειδώσει το αναξιοποίητο δυναμικό που κρύβεται στον κινητήρα των 5,0 λίτρων M117 V-8 που υπήρχε στο σεντάν και το κουπέ της S-Class, καθώς και στο roadster SL.
Σε συνδυασμό με τον κυβισμό στα 5,4 λίτρα, η AMG είχε κατανοήσει καλά τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να ξεπεράσει καλύτερα τη ροπή που είχε αφήσει η συντηρητική μελωδία της Mercedes-Benz στον εργοστασιακό κινητήρα, με την απλούστερη σχεδίαση δύο βαλβίδων ανά κύλινδρο.
Μια σύντομη σειρά βελτιωμένων εγκαταστάσεων M117 σε αυτοκίνητα πελατών, παρείχε την απόδειξη της ιδέας που χρειαζόταν η AMG, για να δεσμευτεί να κατασκευάσει ένα δικό της σεντάν full-on, που θα συνδύαζε τα καλύτερα κομμάτια των ανταλλακτικών της Mercedes-Benz, με τις καινοτόμες τεχνικές hot-rodding της AMG, κάτι που το «μητρικό» πλοίο της Στουτγάρδης, ήταν φαινομενικά απρόθυμο να ξεκινήσει από μόνο του.
Έτσι γεννήθηκε η Mercedes-Benz 300E 5.6 AMG, ένα μοντέλο που χρησιμοποιούσε το W124 ως βάση εκτόξευσης, για ένα «πύραυλο» που δεν είχε αντίστοιχο στους αυτοκινητοδρόμους της πατρίδας του.
Υιοθετώντας την πιο πρόσφατη έκδοση των 5,5 λίτρων της M117 (συχνά στρογγυλοποιημένη στα 5,6 λίτρα), ο κινητήρας λύθηκε στα εξ ών συνετέθη, ελαφρώθηκε, ζυγίστηκε, σχεδιάστηκε και ξαναχτίστηκε στο χέρι, πριν εφοδιαστεί με την κεφαλή της AMG, που αναπνέει απείρως καλύτερα.
Tο τελικό αποτέλεσμα ήταν μια εξαιρετική ισχύς 355 ίππων και ροπή 388 lb-ft. Επίσης, υπήρχε ένα ενισχυμένο διαφορικό και ένα αυτόματο κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων, με αρκετά μακριά σχέση μετάδοσης ώστε το αυτοκίνητο να αγγίζει τα 299 χλμ/ώρα.
Ένα σεντάν με επιδόσεις Ferrari!
Το σεντάν – πύραυλος της AMG, έκανε τα 0 -100χλμ/ώρα σε 5,5”, χρόνος απίστευτος για εκείνη την εποχή. Ο κόσμος απλά δεν ήταν έτοιμος για ένα οικογενειακό αυτοκίνητο που «έγραφε» ακριβώς τους ίδιους χρόνους στην πίστα με μια Ferrari Testarossa. Δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο στην πατρίδα του, με το πλησιέστερο ισοδύναμο την BMW M5 της γενιάς E28, να μην μπορεί να σπάσει το ανώτατο όριο των 290 ίππων με τον μικρότερο σε σειρά 6κύλινδρο κινητήρα.
Οι κριτικοί ενθουσιάστηκαν για τη Mercedes-Benz που αποκαλούσαν “The Hammer”, που ονομάστηκε έτσι από τη βιαιότητα της επιτάχυνσής της, που θα μπορούσε να ταιριάζει με αυτή μιας Lamborghini Countach σε ευθείες διαδρομές.
Το όνομα «κόλλησε» και έγινε ένα χαρακτηριστικό της αγοραστικής πορείας του αυτοκινήτου. Η AMG έκανε όμως περαιτέρω ντόπινγκ στο αίμα του 300E: Την επόμενη χρονιά, αποκάλυψε μια έκδοση 6,0 λίτρων του αυτοκινήτου, που τώρα διέθετε 375 ίππους και 407 lb-ft ροπής.
Μια περιουσία!
Το «Hammer» δεν ήταν φτηνό. Εκτός από την αγορά μιας ολοκαίνουργιας Mercedes-Benz 300E, όταν αυτό το αυτοκίνητο των 6,0 λίτρων έφτανε στην AMG, οι πελάτες έπρεπε να πληρώσουν πάνω από 116.000 ευρώ για να ξεκινήσουν τη «μεταμόσχευση» του V-8. Ανάλογα με τις επιλογές, δεν ήταν ασυνήθιστο το κόστος να φτάνει σε κάτι λιγότερο από 167.000 ευρώ, το οποίο είναι πολύ πιο ακριβό από το ιταλικό εξωτικό που αναφέρθηκε παραπάνω.
Αυτό εξηγεί γιατί κατασκευάστηκαν λιγότερα από 30 αντίτυπα, αριθμός που ούτε η AMG δεν μπορεί να επικυρώσει λόγω της γρήγορης και χαλαρής τήρησης αρχείων, εκείνη την εποχή. Είναι σπάνιο ένα όχημα που παράγεται σε τόσο μικρό αριθμό, να έχει ένα τόσο τεράστιο αντίκτυπο στον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας, αλλά αυτό ακριβώς συνέβη με το AMG Hammer.
Λίγα χρόνια αργότερα, η AMG θα συνάψει επίσημη συμφωνία με τη Mercedes-Benz, για να αρχίσει να τροποποιεί τα οχήματά της υπό το επίσημο σήμα και την προστασία της εγγύησης της εταιρείας, με αποκορύφωμα την οριστική αγορά της από τη Daimler το 1999.