Citroen ami: Το αμάξι που δεν είναι αμάξι

Όσοι μένετε σε μεγάλα αστικά κέντρα αντιμετωπίζετε το ίδιο πρόβλημα. Δεν υπάρχει άνεση και μεγάλος χώρος έξω από το σπίτι σας.

Μόνο μερικές πλάκες πεζοδρομίου που δεν είναι κάτι το φοβερό, δηλαδή λίγος  χώρος για να παρκάρετε ένα αυτοκίνητο μπροστά από την πολυκατοικία.

Ούτε ένα κλασικό Mini της Austin, δεν θα χωρούσε σε αυτή τη μικρή πρόσοψη. Αλλά… το Citroen Ami χωράει.

Είναι γελοίο, αλλά από την άλλη, έτσι είναι και το 100% Ami.

Τεχνικά τώρα, το Ami δεν ταξινομείται επίσημα ως αυτοκίνητο αλλά ως “τετράκυκλο“, που σημαίνει ότι μοιάζει με αυτοκίνητο αλλά δεν είναι πραγματικά αυτοκίνητο, γιατί παρόλο που έχει επιφανειακή ομοιότητα με ένα πολύ μικρό αυτοκίνητο, δεν είναι, καθώς είναι πολύ ελαφρύ και με μόνο οκτώ ίππους, η ταχύτητά του είναι περιορισμένη (στα 45 χιλιόμετρα την ώρα).

Αυτό σημαίνει ότι το όχημα απαλλάσσεται από όλους τους συνήθεις κανόνες ασφαλείας σε περίπτωση σύγκρουσης και άλλους κανόνες που ισχύουν για πράγματα που θεωρούνται νόμιμα αυτοκίνητα.

Στα μάτια του νόμου, το Ami μοιάζει περισσότερο με ένα σκούτερ με τέσσερις τροχούς.

Νιώθετε και είστε αρκετά πιο ευάλωτοι λοιπόν, απ’ ό,τι θα ήσασταν π.χ. με το Smart Fortwo, το οποίο είχε μια πολύ πιο “ενήλικη” αίσθηση αυτοκινήτου (και μια τιμή που το αντικατοπτρίζει).

Σε επίπεδο ταξινόμησης, θα πρέπει να σκεφτείτε το Citroen Ami ως “αυτοκίνητο” με τον ίδιο καθημερινό, αλλά τεχνικά λανθασμένο τρόπο που ορισμένοι αποκαλούν τα μαγαζιά με γρήγορο φαγητό “εστιατόρια”.

Παρόλα αυτά, η οδήγηση του Ami, παρόλο που είναι απλή και χωρίς περιττά πράγματα, είναι τουλάχιστον μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Το Ami είναι αργό, τα καθίσματα είναι ελάχιστα επενδεδυμένα και σκληρά, είναι θορυβώδες και το μικρό μεταξόνιο κάνει τους γεμάτους λακκούβες δρόμους μας να μοιάζουν σαν να βρίσκεστε σε σαφάρι.

Δεν υπάρχει πορτμπαγκάζ ως τέτοιο, μόνο ένας μεγάλος χώρος μέσα στην εκπληκτικά ευρύχωρη (για δύο) καμπίνα, συν ένα μεγάλο στρογγυλό άγκιστρο στο ταμπλό πάνω στο οποίο κρεμάει κανείς τα ψώνια του.

Κάθεσαι αρκετά όρθιος μέσα και το τιμόνι είναι κάπως ανακριβές, αλλά γρήγορα το συνηθίζεις, όπως και, φυσικά, όλη την προσοχή που τραβάει.

Για λόγους οικονομίας και όχι απλής εκκεντρικότητας, το πίσω μέρος μοιάζει με το μπροστινό επειδή τα πάνελ είναι εναλλάξιμα και οι πόρτες ανοίγουν με διαφορετικούς τρόπους – με μεντεσέδες στο πίσω μέρος για τον οδηγό (είναι μόνο με αριστερό τιμόνι, παρεμπιπτόντως) και με μεντεσέδες στο μπροστινό μέρος για τον συνοδηγό.

Αντί για τις συμβατικές εσωτερικές χειρολαβές και διακόπτες πόρτας, υπάρχουν δύο θηλιές υφάσματος για είσοδο και έξοδο.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει οθόνη αφής, σύστημα πλοήγησης, cruise control και σύστημα ψυχαγωγίας, μόνο μια βάση για το smartphone σας, ο αερισμός γίνεται μέσω ενός παραθύρου με οριζόντιους μεντεσέδες (σαν του 2CV) και δεν υπάρχει πολύ καλή θέρμανση.

Για εκείνους από εμάς με νευρική προδιάθεση, ίσως είναι λίγο ανησυχητικό το γεγονός ότι το απλό αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων δεν διαθέτει λειτουργία “παρκαρίσματος”, οπότε βασίζεστε αρκετά στο συμβατικό χειρόφρενο για να σταματήσετε το όχημα να κυλήσει μακριά όταν παρκάρετε.

Η φόρτιση στο σπίτι είναι μια χαρά, καθώς το μόνο που χρειάζεστε είναι ένας προσαρμογέας που θα σας επιτρέψει να βάλετε το ευρωπαϊκό δίπολο βύσμα του Ami στην τρίπολη πρίζα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Εναλλακτικά, εάν βρείτε έναν “ανεξάρτητο” εμπορικό φορτιστή, δηλαδή έναν που δεν έχει δικό του καλώδιο συνδεδεμένο όπως συνήθως, μπορείτε να πάρετε μια πιο γρήγορη (και λίγο πιο δαπανηρή) φόρτιση όταν είστε εκτός σπιτιού.

Νομικά, δεν μπορείτε να το οδηγήσετε στην εθνική οδό, αλλά μπορείτε να το οδηγήσετε με ορισμένους τύπους αδειών οδήγησης μοτοσικλέτας.

Και αν αξιολογείτε τις επιλογές τετράκυκλων σας, η Fiat θα φέρει στη Βρετανία μια πιο χαριτωμένη αλλά μηχανικά πανομοιότυπη έκδοση με την ονομασία “Topolino“, που παραπέμπει σε ένα άλλο ιστορικό μοντέλο (η Citroen και η Fiat ανήκουν πλέον στον όμιλο Stellantis υπό την ηγεσία της Peugeot).

Μόλις συνηθίσετε τον θόρυβο και την έλλειψη ταχύτητας, αρχίζετε να χαλαρώνετε και να απολαμβάνετε την αίσθηση πλαστικού μπάνιου-πάνω-σε-ρόδες, με την πανοραμική γυάλινη οροφή να προσθέτει μια αίσθηση απρόσμενης ευρυχωρίας.

Η αίσθηση στο εσωτερικό, με όλα τα σκληρά, φωτεινά πλαστικά, θυμίζει πολύ Fisher Price, και έτσι ταιριάζει απόλυτα σε κάτι που μοιάζει με την ιδέα ενός πεντάχρονου για το πώς είναι ένα αυτοκίνητο.

Προφανώς, μπορείτε να το παρκάρετε πιο εύκολα, ο στενός κύκλος στροφής είναι πολύ χρήσιμος για γρήγορες αναστροφές (χωρίς προβλέψιμα πολιτικά αστεία εδώ), μπορείτε να βρείτε κενά στην κίνηση και η επιτάχυνση δεν είναι τόσο κακή από στάση, αν και χάνει γρήγορα την “πνοή” του.

Η γενική έλλειψη ταχύτητας είναι ούτως ή άλλως άσχετη στα περισσότερα πυκνοκατοικημένα αστικά περιβάλλοντα, όταν το αυτοκίνητο μπροστά είναι ένα Toyota και βρίσκεται ακριβώς στην ίδια δυσμενή θέση με εσάς στο μποτιλιάρισμα.

Δεν υπάρχει πραγματικά κανένας λόγος για να ανησυχείτε για την αυτονομία κίνησης, καθώς ούτε καν θα προσπαθούσατε ποτέ να το πάρετε σε μεγαλύτερο ταξίδι που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την πιθανή αυτονομία των 74 χιλιομέτρων.

Περιορισμένοι στο να τριγυρνάτε μέσα στην πόλη, όπως ήμουν εγώ, διαπιστώνετε ότι δεν πρόκειται να εξαντλήσετε ούτε κατά διάνοια αυτή την αυτονομία ούτε σε μια εβδομάδα ούτε σε δεκαπέντε μέρες.

Και, με την οικιακή φόρτιση που διαρκεί τέσσερις ώρες για να “γεμίσει” το μικροσκοπικό πακέτο μπαταριών, τα 75 χιλιόμετρα αστικής περιπέτειας θα σας κοστίσουν λιγότερο από δύο λίρες.

Άρα, ένα ακόμη χαμόγελο στο πρόσωπό σας.

Ως μοναδικό αυτοκίνητο, θα έπρεπε να είστε αρκετά δεσμευμένος περιβαλλοντολόγος για να βασιστείτε σε ένα Ami, όσο καλός φίλος κι αν είναι, ακόμα κι αν δεν θεωρείτε όλες τις προσωπικές μετακινήσεις ως ανάθεμα.

Αλλά είναι το ιδανικό όχημα αν δεσμευτείτε να κάνετε όλες τις μεγαλύτερες διαδρομές με λεωφορείο ή τρένο, ή αν το χρησιμοποιείτε ως δεύτερο αυτοκίνητο, ουσιαστικά ένα καροτσάκι για ψώνια μεγάλων αποστάσεων.

Πηγή: https://www.independent.co.uk