Αυτοκίνητα και το μέλλον της οδήγησης: 4 συστήματα που θα θέλαμε οι εταιρείες να τοποθετήσουν ή να βελτιώσουν στα μοντέλα των επόμενων ετών
Η αλήθεια είναι ότι, όπως και να το δει κανείς, η τεχνολογία των αυτοκινήτων έχει κάνει τεράστια άλματα εξέλιξης τα τελευταία έτη. Αν έπαιρνες ,ας πούμε, μια χρονομηχανή πριν από 30 χρόνια και ερχόσουν στο σήμερα, πολλά από τα χαρακτηριστικά τα όποια θεωρούμε δεδομένα στα σύγχρονα αυτοκίνητα, θα σου έμοιαζαν… εξωγήινα.
Και αν και η ποιότητα κατασκευής και το οδηγικό αίσθημα είναι κάτι το υποκειμενικό (πολλοί είναι αυτοί που ακόμα θεωρούν τα μοντέλα των 90s, ας πούμε, τα καλύτερα αυτοκίνητα που έχουν βγει ποτέ), η άνοδος και εξέλιξη της ασφάλειας, της άνεσης και της τεχνολογίας είναι κάτι που πρέπει να παραδεχτούν όλοι.
Πλήρεις σουίτες συστημάτων ασφάλειας που προειδοποιούν, ενημερώνουν και βοηθάνε τον οδηγό στον δρόμο, προηγμένα συστήματα ψυχαγωγίας με…«οθονάρες» στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, αυτόνομα συστήματα οδήγησης και στάθμευσης, μερικά από τα πράγματα που βλέπουμε σήμερα είναι κάτι το οποίο πριν από λίγα μόλις χρόνια θα θεωρούσαμε ότι μπορούμε να τα δούμε μόνο… σε ταινίες Sci-Fi.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συνεχής και ραγδαίας ανάπτυξης των τεχνολογιών, η ερώτηση πάει τώρα στο τι θα δούμε τα επόμενα 10-15 έτη στο αυτοκίνητο. Τι άλλα συστήματα και τι άλλες τεχνολογίες θα φέρουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες και θα γίνουν στάνταρ στο αυτοκίνητο μας.
Σήμερα, σας παρουσιάζουμε 4 χρηστικά συστήματα υποβοήθησης, άνεσης και ασφάλειας που θεωρούμε πως λείπουν από τα αυτοκίνητα του σήμερα και θα θέλαμε να δούμε τις εταιρείες να τα τοποθετούν στα μοντέλα του μέλλοντος.
Μάλιστα, δεν μιλάμε για εξωφρενικές προτάσεις άλλα συστήματα και τεχνολογίες που ήδη έχουμε δει με τον έναν τρόπο ή τον άλλον και απλώς θεωρούμε πως οι κατασκευαστές πρέπει να βελτιώσουν ή να εξατομικεύσουν περισσότερο.
Πλήρης αυτόνομη οδήγηση που να… δουλεύει
Ξεκινάμε με ένα concept που, μαζί με τα ιπτάμενα αυτοκίνητα, θεωρούνταν πάντα ως το άπιαστο μέλλον της αυτοκίνησης. Η ιδέα των αυτόνομων οχημάτων, φυσικά, η οποία δεν είναι και τόσο πρόσφατη όσο νομίζετε.
Πριν από περισσότερα από 500 χρόνια, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι σχεδίασε ένα καρότσι που κινούνταν με ελατήρια και μπορούσε να ακολουθήσει μια προκαθορισμένη διαδρομή. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η General Motors παρουσίασε την ιδέα των αυτόνομων αυτοκινήτων στην Παγκόσμια Έκθεση του 1939, ενώ στη δεκαετία του 1950 συνεργάστηκε με την RCA για την ανάπτυξη πρωτότυπων ραδιοελεγχόμενων οχημάτων.
Σήμερα, τα συστήματα αυτόνομης οδήγησης κατατάσσονται σε πέντε επίπεδα. Στα επίπεδα 1 και 2, οι οδηγοί έχουν περιορισμένη βοήθεια από το όχημα, το αυτοκίνητο μπορεί να κινηθεί αυτόνομα, άλλα χρειάζεται έναν οδηγό που επιβλέπει τις κινήσεις του για να επέμβει όταν χρειάζεται. Τα περισσότερα αυτόνομα οχήματα που υπάρχουν σήμερα, βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο (βλέπε Tesla).
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα που ξεπερνούν το 2ο επίπεδο αυτόνομης οδήγησης, πέρα από μερικά λίγα robotaxi στις ΗΠΑ που λειτουργούν στο επίπεδο 4.
Αναμένεται ότι στα επόμενα έτη , οι κατασκευαστές θα αναπτύξουν ακόμη περισσότερο τα συστήματα τους και θα δούμε στον δρόμο τα αυτοκίνητα επιπέδου 5, τα οποία θα μας επιτρέπουν να χαλαρώνουμε, να εργαζόμαστε ή να κοιμόμαστε στα καθίσματα, ενώ αυτά μας μεταφέρουν με ασφάλεια στον προορισμό μας.
Heads-Up Displays (HUD): Περαιτέρω δυνατότητες στο «πιλοτήριο» του αυτοκινήτου
Η τεχνολογία των Heads-Up Displays (HUD) ξεκίνησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, βοηθώντας τους πιλότους να παρακολουθούν τα όργανα πλοήγησης χωρίς να πάρουν το βλέμμα τους από την πορεία τους στον ουρανό.Έπειτα, μεταφέρθηκε στα πολιτικά αεροπλάνα, πριν η τεχνολογία φτάσει και στο αυτοκίνητο.
Το 1988, κυκλοφόρησε το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής με HUD, το Cutlass Supreme της Oldsmobile.Η τεχνολογία αυτή είναι και σήμερα διαθέσιμη και σε μοντέλα ευρείας παραγωγής, ενώ στις πολυτελείς μάρκες, όπως η Audi και η Mercedes, τα HUD περιλαμβάνουν λειτουργίες επαυξημένης πραγματικότητας.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως μερικές φόρες το σύστημα HUD μπορεί πάνω στην οδήγηση να είναι περισσότερο ενοχλητικό παρά βοηθητικό αφού μπορεί εύκολα να σου αποσπάσει την προσοχή και να σε εμποδίζει στον δρόμο.
Εμείς, θα θέλαμε να δούμε μια υπεύθυνη εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας, όπου η έμφαση θα δίνεται στην ασφάλεια και όχι απλώς στην ευκολία και τον εντυπωσιασμό.
Αντί να κατακλύζουμε το οπτικό μας πεδίο με πληροφορίες τηλεμετρίας οχημάτων ή κριτικές για το εστιατόριο που πλησιάζουμε, τα heads-up displays (HUD) θα πρέπει να σχεδιάζονται για να μας ειδοποιούν για επικίνδυνες συνθήκες στο δρόμο, όπως σημεία με έντονο πάγο ή πλευρικούς ανέμους. Αυτό θα μας δίνει τη δυνατότητα να μειώσουμε την ταχύτητα και να προετοιμαστούμε για αυτές τις απειλές.
Καθώς περισσότερα οχήματα υιοθετούν συστήματα αυτόνομης οδήγησης, τα HUD θα μπορούσαν να σχεδιάζονται ώστε να προβλέπουν τις κινήσεις άλλων οχημάτων στο δρόμο. Θα μπορούσαν να μας δείχνουν την πορεία που θα ακολουθήσουν αυτά τα οχήματα, πιθανόν με τη χρήση χρωματικά κωδικοποιημένων ενδείξεων που προβάλλονται στην οθόνη του HUD και προσφέρουν μια προληπτική ματιά στις συνθήκες κυκλοφορίας.
Συστήματα αυτόματης κατάσβεσης πυρκαγιών
Τα συστήματα αυτά χρησιμοποιούνται στον μηχανοκίνητο αθλητισμό από τη δεκαετία του 1960 και είναι πλέον υποχρεωτικά σε NASCAR, Formula 1, IndyCar, IMSA και αγώνες sprint car. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτά τα συστήματα έχουν αυτοματοποιηθεί ώστε να ενεργοποιούνται αυτόματα, χωρίς να απαιτείται η παρέμβαση του οδηγού, κάτι που μπορεί να είναι δύσκολο ή αδύνατο λόγω τραυματισμού από κάποια πιθανή σύγκρουση.
Η εγκατάσταση αυτοματοποιημένων συστημάτων κατάσβεσης πυρκαγιών στα αυτοκίνητα παραγωγής θα μπορούσε να είναι μια τεχνολογία που μπορεί να σώσει εκατοντάδες ζωές ετησίως.
Αν και το επιπλέον κόστος αυτών των συστημάτων θα ήταν σημαντικό, μια τέτοια τεχνολογία θα μπορούσε να σώσει τους οδηγούς(και τα αυτοκίνητα τους) σε περίπτωση φωτιάς.
Τεχνολογία κυψελών ασφαλείας με αποσπώμενα μέρη
Ένα άλλο χαρακτηριστικό ασφάλειας εμπνευσμένο από τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, που θα μπορούσε να αποτρέψει θανάτους και τραυματισμούς από ατυχήματα και να αλλάξει δραστικά τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τις συνέπειες των συγκρούσεων.
Τα αυτοκίνητα παραγωγής έχουν σχεδιαστεί με ζώνες παραμόρφωσης που απορροφούν την ενέργεια της πρόσκρουσης για να προστατεύσουν την καμπίνα των επιβατών. Ωστόσο, αυτό συχνά οδηγεί σε σοβαρές ζημιές στο αμάξωμα ή/και στο πλαίσιο.
Αντίθετα, τα αγωνιστικά αυτοκίνητα σε IndyCar και Formula 1 διαθέτουν προστατευτικές κυψέλες γύρω από τον οδηγό και μέρη του αμαξώματος που είναι σχεδιασμένα να αποσπώνται σε περίπτωση σύγκρουσης.
Έτσι και τα συμβατικά, επιβατικά αυτοκίνητα θα μπορούσαν να σχεδιάζονται με στιβαρές καμπίνες και ελαφριά πάνελ που αποσπώνται σε περίπτωση σύγκρουσης. Η τοποθέτηση τέτοιων κυψελών θα έκανε πολύ πιο εύκολη την επιδιόρθωση, κάτι που έχει ξεκάθαρα οικονομικά οφέλη για τον οδηγό σε ένα σενάριο μεγάλης ζημιάς.