WRC: μην με γράψεις φανταστικέ μου τροχονόμε

Οι λάτρεις των αγώνων γνωρίζουν πολύ καλά, πως οι οδηγοί, που συμμετέχουν στις «μεγάλες κατηγορίες» των παγκοσμίων πρωταθλημάτων είναι, αν μη τι άλλο ταλέντα.

Σαφέστατα είναι πολύ καλύτεροι οδηγοί, από έναν μέσο οδηγό. Ωστόσο στα ράλι οι οδηγοί στις απλές διαδρομές – τους δρόμους δηλαδή, που ενώνουν τις ειδικές διαδρομές, είναι υποχρεωμένοι να οδηγούν σύμφωνα με τον ΚΟΚ– κώδικα οδικής κυκλοφορίας- και να τηρούν τα όρια.

Χώρες και χώρες!

Υπάρχουν χώρες, που φιλοξενούν αγώνες αυτοκινήτου και οι τροχονόμοι είναι πάρα πολύ αυστηροί με τους αγωνιζόμενους και χώρες, όπως η δική μας, που λατρεύουν τους αγωνιζόμενους. Μάλιστα, έχουν γίνει διάφορα περιστατικά, που χαρακτηρίζουν τις συμπεριφορές των τροχονόμων, από χώρα σε χώρα.

Χάθηκε ο τίτλος για 500 μέτρα!

Θυμόσαστε τον περίφημο αγώνα στη Μεγάλη Βρετανία εν έτη 1998, όπου ο Κάρλος Σάινθ έχασε τον παγκόσμιο τίτλο, όταν ο κινητήρας της Toyota, που οδηγούσε «έσκασε» 500 μόλις μέτρα πριν τον τερματισμό της τελευταίας ειδικής;

Θυμόσαστε, ποιος είχε τότε πάρει τον παγκόσμιο τίτλο; Τον παγκόσμιο τίτλο τότε, τον είχε κερδίσει ο Τόμι Μάκινεν. Μάλιστα ειδοποιήθηκε, ότι ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής, ενώ ετοιμαζόταν να μπει στο αεροπλάνο για να γυρίσει στην πατρίδα του, την Φινλανδία.

Τι είχε συμβεί όμως στον Μάκινεν και τα είχε μαζέψει νωρίς, νωρίς;

Ο Τόμι Μάκινεν ήταν κι εκείνη τη χρονιά το φαβορί για τον παγκόσμιο τίτλο. Έφτασε στον τελευταίο αγώνα με μια βαθμολογική διαφορά 2 βαθμών από τον Κάρλος Σάινθ και του αρκούσε να είναι μπροστά από τον Ισπανό, για να στεφθεί, ακόμα μια φορά παγκόσμιος πρωταθλητής.

Πάτησε στα λάδια!

Ο αγώνας στη Μεγάλη Βρετανία ήταν ο τελευταίος αγώνας της χρονιάς και στον σχεδιασμό του συμπεριελάμβανε μια υπερειδική στην πίστα του Σίλβερστον. Πριν μπουν στην πίστα τα WRC είχε οργανωθεί επίδειξη με παλιά αγωνιστικά αυτοκίνητα.

Ένα εξ αυτών έχασε λάδια σε μια στροφή της πίστας κι όταν ο Μάκινεν μπήκε για να αγωνιστεί, γλίστρησε σε αυτό το σημείο και έπεσε με το Lancer του, στα τσιμεντένια «μπλόκια», που οριοθετούσαν την υπερειδική. Αποτέλεσμα της πρόσκρουσης ήταν το αυτοκίνητο του να μείνει με τρεις τροχούς.

Ο Τόμι βγήκε από την ειδική διαδρομή με λαβωμένο αυτοκίνητο, όμως έπρεπε να φτάσει έτσι, μέχρι το σέρβις για να επισκευαστεί το αυτοκίνητό του και να συνεχίσει. Δυστυχώς για αυτόν, στην απλή διαδρομή προς το σέρβις, τον σταμάτησε η τροχαία και δεν του επέτρεψε να συνεχίσει, γιατί όπως είπαν οι τροχονόμοι, ήταν επικίνδυνο και φυσικά δεν το επέτρεπε ο ΚΟΚ.

Στην Ελλάδα αγαπάμε τα ράλι

Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα, εν έτη 2006 ο Σεμπαστιέν Λεμπ με την Xsara του, είχε κλατάρισμα στην τελευταία ειδική διαδρομή του δεύτερου σκέλους του Ράλι Ακρόπολις. Ο Γάλλος για να μη χάσει χρόνο, δεν άλλαξε το ελαστικό στη μέση της ειδικής διαδρομής, αλλά συνέχισε με κλαταρισμένο ελαστικό. Στόχος του Γάλλου ήταν, να φτάσει στο σέρβις παρκ στο ΟΑΚΑ και εκεί να επισκευάσει το αυτοκίνητό του.

Στην Εθνική, όπως και στην Αττική Οδό ακόμα θυμούνται τον Λεμπ να οδηγεί την Xsara του, με ένα τροχό λιγότερο– γιατί στην πορεία διαλύθηκε το κλαταρισμένο ελαστικό, προσπαθώντας να φτάσει στο σέρβις. Κανένας δεν τον σταμάτησε! Ο Γάλλος συνέχισε και έφτασε στο σέρβις με 2.5 τροχούς. Επισκεύασε την Xsara του, τερμάτισε τον αγώνα και μάλιστα ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου των νικητών.

Ακρόπολις, το καλύτερο ράλι στον κόσμο!

Όπως έλεγε κι ο Φρανσουά Ντελεκούρ, «το καλύτερο ράλι στον κόσμο, είναι το ράλι Ακρόπολις, γιατί εκεί μας αγαπάνε, μας θέλουν. Στην Ελλάδα οι τροχονόμοι, μας ανοίγουν το δρόμο και μας λένε, “πάτα το”! Eνώ σε άλλες χώρες (βλέπε Φινλανδία), μας περιμένουν κρυμμένοι με ραντάρ για να μας κόψουν κλήσεις». Αλλά αυτό το περιστατικό με τον Ντελεκούρ, είναι μια άλλη ιστορία.