Γόβα & Αμπραγιάζ!

Είναι δύσκολο να βγάλεις ασφαλές συμπέρασμα και «καθαρό» πόρισμα, όταν θέλεις να προσδιορίσεις με ακρίβεια την ιδιότητα της γυναίκας στην θέση του οδηγού και ακόμα επίσης την σχέση της γνωσιακά με το αυτοκίνητο.

Και αυτό, γιατί η αντικειμενική άποψη «τορπιλίζεται» συστηματικά, απο την επικρατούσα ανδροκρατούμενη κοινωνία. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά; Έχουν βάση οι ανδρικές προκαταλήψεις για την γυναίκα οδηγό, ή αποτελούν άλλο ένα μύθο, που βολεύει τις δομημένες πατριαρχικά κοινωνίες; Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω το θέμα μόνο εμπειρικά και όσον το δυνατόν αντικειμενικά, αποβάλλοντας τοξικές τοποθετήσεις αλλά και στεγανά που «χτίστηκαν» μέσα στο χρόνο, απο την ανδρική θεώρηση των πραγμάτων, όσον αφορά το θέμα.

Εμπειρικά

Γράφοντας αυτό το άρθρο, θα στηριχθώ αποκλειστικά και μόνο στην προσωπική μου παρατήρηση, μέσα απο τα 42 χρόνια που κυκλοφορώ με το αυτοκίνητο καθημερινά. Θα ξεκινήσω απο τα δύσκολα, διατυπώνοντας τις σκέψεις μου αναφορικά με την γυναικεία ενασχόληση με τον χώρο του αυτοκινήτου. Πάντα αναφερόμενος απο την δική μου εμπειρία στο δρόμο. Το μόνο σίγουρο, εφόσον δεν υπάρχει στατιστική, είναι ότι υπάρχουν γυναίκες, που αποδομούν στην πράξη την ανδροκρατούμενη θεώρηση, ότι οι γυναίκες δεν το έχουν και τόσο με την οδήγηση και εν γένει με το αυτοκίνητο, κάτι που βλέπουμε καθημερινά!

Επαγγελματική ενασχόληση

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή και πάντα ποσοστιαία, γιατί αυτό είναι το «ρεζουμέ» του άρθρου. Πόσες γυναίκες άραγε υπάρχουν σαν σχεδιαστές κινητήρων παραγωγής, δηλαδή σαν καθαρόαιμοι «μοτερίστες» στις κατασκευάστριες εταιρείες; Πόσες στα τμήματα σχεδίασης νέων αμαξωμάτων και σασί; Πόσες στα ηλεκτρονικά συστήματα διαχείρισης του κινητήρα; Σίγουρα θα υπάρχουν κάποιες. Και περνάμε τώρα στην «αρένα». Πόσες γυναίκες οδηγούς έχουμε δει σε αγώνες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλλυ; Εδώ θα απαντήσω ότι είχαμε την Μισέλ Μουτόν που μάλιστα κέρδισε και το παγκόσμιο πρωτάθλημα με Audi Quatro, βάζοντας τα γυαλιά σε αρκετούς φημισμένους οδηγούς αγώνων της δεκαετίας του ’80.

Είχαμε όμως και αρκετές ως συνοδηγούς με διακρίσεις κιόλας για το πλήρωμα. Γυναίκες ως μηχανικοί αυτοκινήτων; Δεν μπορώ να γνωρίζω το υπάρχον ποσοστό, αλλά μάλλον είναι σχετικά μικρό και ίσως σε ένα βαθμό να έχει να κάνει εξ αντικειμένου με την εργασιακή μυική καταπόνηση και τις εν γένει δυσκολίες στην πράξη. Και αναφέρω σαν παράδειγμα: στην πλειοψηφία τους οι άνδρες μηχανικοί θα καταφέρουν δίχως βοήθεια να «κατεβάσουν» ένα σασμάν των 80+ κιλών απο το αυτοκίνητο, ενώ αντίστοιχα για τις γυναίκες θα πρέπει η ίδια εργασία να θεωρείται εξ προοιμίου απο αρκετά δύσκολη και βάναυση, έως απαγορευτική.

Γυναίκες εκπαιδευτές σε σχολές οδηγών; Εδω τα ποσοστά ίσως να είναι αυξημένα, αλλά σε σχέση με τους άνδρες εκπαιδευτές, είναι μικρότερα. Γυναίκες ως φανοποιοί και βαφείς; Προσωπικά δεν γνωρίζω κάποια περίπτωση. Γυναίκες ως τοποθετητές ελαστικών και ζυγοστάθμιστές τροχών σε βουλκανιζατέρ; Το ίδιο. Γυναίκες σε συνεργεία ευθυγραμίσεων μπροστικού συστήματος των αυτοκινήτων; το ίδιο. Γυναίκες σε συνεργεία εξατμίσεων; το ίδιο με τα παραπάνω. Γυναίκες ως «μπροστινές» πωλήσεων νέων αυτοκινήτων σε αντιπροσωπείες και ιδιωτικά εκθεσιακά καταστήματα; Σίγουρα υπάρχουν, αλλά μάλλον σε μικρό ποσοστό. Γυναίκες σε γερανοφόρα οχήματα οδικής βοήθειας; Δεν έχω συναντήσει ακόμα.

Γυναίκες οδηγοί ταξί: πάρα πολλές και ιδιαίτερα σχολαστικές και προσεκτικές στην οδήγηση, με γρήγορα αντανακλαστικά, που συνήθως δεν βλέπουμε σε καθημερινούς οδηγούς και των δύο φύλων. Άρα, αυτό έχει να κάνει με την καθημερινή τριβή και ενασχόληση με το τιμόνι, την εμπειρία δηλαδή των αμέτρητων χιλιομέτρων, που φέρνει στις περισσότερες περιπτώσεις την αντίληψη στην οδήγηση. Τα ίδια ισχύουν και για τις γυναίκες οδηγούς των λεωφορείων στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Η γυναίκα οδηγός στο δρόμο

Και σε αυτή την παράγραφο θα αναφερθώ ποσοστιαία και αυστηρά εμπειρικά, στην μερίδα του λέοντος χωρίς να θέλω διόλου να υποτιμήσω τις οδηγικές δυνατότητες του αντίθετου φύλου, που σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι περισσότερο «βιρτουόζικες» απο αρκετές αντρικές. Οι περισσότερες απο τις γυναίκες στο δρόμο, οδηγούν αμυντικά. Που σημαίνει οτι οδηγούν υπό πίεση αλλα όχι ανταγωνιστικά. Πόσες στημένες «κόντρες» έχετε δει με γυναίκες στα φανάρια; Προσωπικά ούτε μία!

Οι περισσότερες σέβονται τον ΚΟΚ, σε αντίθεση με πολλούς άντρες, που συστηματικά δεν τον υπολογίζουν και οδηγούν με την λανθασμένη αρσενική εγωκεντρική αυτοπεποίθηση, ότι εγώ κάνω ότι γουστάρω, είμαι οδηγάρα και ρισκάρω. Στον αντίποδα βέβαια, κάποιες γυναίκες οδηγοί, δεν έχουν την ικανότητα της αντίληψης του δρόμου (στενός, βρεγμένος, κατηφορικός, με εμπόδια, με γαρμπίλι κλπ), χάνουν την αίσθηση του χώρου και οδηγούν στενόμυαλα. Διασταυρώνεσαι στον ίδιο στενό δρόμο αντίθετα και αντί να κόψουν ταχύτητα, περνάνε απο δίπλα σου, έχοντας την πεποίθηση ότι θα φρενάρεις πρώτος εσύ. Δεν έχουν την χωροταξική ενσυναίσθηση της στιγμής, της ταχύτητας του αυτοκινήτου, του τύπου του οδοστρώματος, καθώς και της «μαντεψιάς» του τι θα κάνει ο απέναντι, κάτι που αποκτιέται με τα χρόνια, αλλά ίσως και ποτέ. Πόσες φορές μου έχει τύχει…

Κάποιες άλλες στα φανάρια ασχολούνται με το αιλάινερ, ξεχνώντας τα υπόλοιπα αυτοκίνητα τριγύρω, αλλά και τους πεζούς. Και σίγουρα μην μου πείτε ότι έχετε δει γυναίκα να αλλάζει στην άκρη του δρόμου το σκασμένο της λάστιχο, βάζοντας μόνη της την ρεζέρβα. Νάναι καλά η οδική βοήθεια. Αρκετές επίσης, βγάζουν φλας και στρίβουν απότομα δεξιά ή αριστερά, νομίζοντας ότι επειδή έβγαλαν φλας, ο απο πίσω οδηγός, είναι υποχρεωμένος να κάνει «μαγικά» για να αποτρέψει την κακιά στιγμή. Ξεχνούν ότι το φλάς δεν υποχρεώνει, αλλά προειδοποιεί. Για του λόγου το αληθές, αυτο το βλέπουμε και σε άντρες οδηγούς και έχει να κάνει με την ανύπαρκτη οδηγική παιδεία. Όσον αφορά την συντήρηση του αυτοκινήτου, δεν ασχολούνται με την ίδια σχολαστικότητα του άνδρα οδηγού. Ίσως και καθόλου. Να δω μια φορά μια γυναίκα να κοιτάει στην βέργα την ποσότητα του λαδιού στο κάρτερ, ή την στάθμη του δοχείου ψύξης και τι άλλο θέλω!

Αντί επιλόγου

Ένα αρκετό ποσοστό γυναικών οδηγών θεωρούν το αυτοκίνητο τους, το προσωπικό τους «άβατο» με ρόδες, που ο ρόλος του είναι να τις μεταφέρει απο το ένα σημείο στο άλλο. Κάποιες άλλες το θεωρούν ως μέσο απόδρασης απο την καθημερινή βαρεμάρα, δίχως να πολυνοιάζονται για το σηματάκι της μάρκας, στην μάσκα του αυτοκινήτου. Αρκεί να τσουλάει. Στις περισσότερες γυναίκες, ακούγονται απο αδιάφορα έως πληκτικά τα σχόλια απο τον περίγυρο τους, που αφορούν επιδόσεις, κρατήματα, άλογα παράλογα κλπ. Το αυτοκίνητο είναι όπως το κινητό τους. Το παίρνουν μαζί και θέλουν να ξέρουν μόνο όσα χρειάζονται. Για τα υπόλοιπα φροντίζουν οι ειδικοί.

Εκείνο στο οποίο σίγουρα θα δώσουν προσοχή στην αγορά είτε νέου, είτε μεταχειρισμένου αυτοκινήτου, είναι τι άλλο; Το χρώμα και η εμφάνιση μέσα έξω! Ειδικά στον τομέα των μεταχειρισμένων, μπορεί εύκολα να την «πατήσει» απο τους ελάχιστους επιτήδειους, αν πάει μόνη της να «ψωνίσει» αυτοκίνητο. Αρκετές φορές ένα καλογυαλισμένο αυτοκίνητο, κρύβει έντεχνα τα «κουσούρια» του, είτε απο τουμπάρισμα είτε απο τράκο, μέχρι σαπίλα στο σασί αλλά και χτυπημένη μπιέλα, ή καμμένη φλάτζα στην μηχανή.

Όπως και νάχει το άρωμα γυναίκας καλύπτει τα πάντα και εμείς τις αγαπάμε για τις ατέλειες τους και την ξεχωριστή οπτική τους, σε όλα όσα εμείς οι άνδρες θεωρούμε «φετίχ»!