Βάλτερ Ρερλ - Κάρλος Σάινθ: Ίδιοι παρά τις διαφορές τους

Οι παλιοί φίλοι των ράλι, που είχαν την ευλογία να θαυμάσουν στα ελληνικά βουνά τον Βάλτερ Ρερλ και αργότερα τον Κάρλος Σάινθ, πίστευαν πως, ως οδηγοί είχαν ίδια τεχνική.

H αλήθεια είναι πως ήταν οδηγοί, που έβλεπαν σφαιρικά το σπορ και κυρίως οδηγούσαν, τόσο με τα χέρια, κυρίως όμως με τα πόδια τους, όσο και με το μυαλό τους. Τόσο ο Γερμανός όσο και ο Ισπανός δούλευαν πολύ σκληρά πριν από κάθε αγώνα και χαρακτηριστικό της οδήγησής τους ήταν: «το άνετο στιλ της οικονομίας κινήσεων».

Βάλτερ Ρερλ: Ο επιλεκτικός οδηγός που δεν φοβήθηκε να πει όχι

Ο Ρερλ ήταν επιλεκτικός. Οδηγούσε, όπως αυτός ήθελε και όχι όπως η ομάδα του. Επέβαλε το δικό του τρόπο σκέψης και δουλειάς. Έκανε πολλές δοκιμές και ήθελε το αυτοκίνητο να είναι στημένο στα μέτρα του 100%, πριν αγωνιστεί. Δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Σκεφτείτε, ότι στο συμβόλαιό του δεν περιλάμβανε τον αγώνα των 1000 Λιμνών στη Φινλανδία και θεωρούσε τρέλα, κυρίως όμως χαμένο χρόνο, να αγωνιστεί εκεί.

«Δεν έχω τίποτα να αποδείξω συμμετέχοντας στις 1000 Λίμνες» έλεγε. Ήταν δύσκολο για το Γερμανό να προετοιμαστεί, όπως αυτός ήθελε, για τους απαιτητικούς δρόμους της Φινλανδίας- πολλά χασίματα με πηδήματα και τρομερές ταχύτητες με άπειρα χιλιόμετρα σε μαλακό χώμα. Κυρίως όμως, στη Φινλανδία, τις δοκιμές έπρεπε να τις κάνουν με  όριο ταχύτητας.

Οι δρόμοι του αγώνα είναι ιδιωτικοί και δεν επιτρέπεται να οδηγείς πάνω από το όριο, που ορίζει ο ΚΟΚ. Για τον Ρερλ ήταν πολύ δύσκολο να μπει στο αυτοκίνητό του για να ανταγωνιστεί τους φινλανδούς οδηγούς στα πάτρια εδάφη τους, έχοντας κάνει δοκιμές με όριο ταχύτητας 60 χιλ/ώρα, όταν θα έπρεπε στο ράλι να περάσει με 200χλ/ώρα. Οπότε πάντα στο συμβόλαιό του άφηνε έξω το ράλι των 1000 Λιμνών. Μπορούσε να το κάνει και το έκανε.

Όσο στρυφνός ήταν με τις ομάδες του, άλλο τόσο συναδελφικός ήταν με τους άλλους οδηγούς. Οι εργοδότες του δεν χώνεψαν ποτέ, ότι ο Ρερλ δεν ήθελε να πάρει μέρος σε κάποιους αγώνες, όπως και ότι απέφευγε συστηματικά τις εκδηλώσεις με τους χορηγούς. Αντίθετα πρωτοστάτησε στην αποχή των οδηγών στο ράλι Πορτογαλίας το 1986, μετά τα τραγικά γεγονότα. Μάλιστα η γνώμη του, μέτρησε πολύ στην Audi και στην απόφασή της, να σταματήσει τους αγώνες.

Ο Ρερλ εγκατέλειψε ξαφνικά και νωρίς τους αγώνες, γιατί ήταν «αντιοικολογικοί», και δεν επέστρεψε ποτέ.

Κάρλος Σάινθ: Ο οδηγός που έβαλε τον πήχη ψηλά στο WRC

Από την άλλη ο Σάινθ δεν ήταν επιλεκτικός, έτρεχε όπου χρειαζόταν και μάλιστα το ράλι των 1000 Λιμνών, που τόσο φοβόταν ο Ρερλ, ο Ισπανός το κέρδισε γράφοντας ιστορία. Ήταν ο πρώτος μη Σκανδιναβός οδηγός, που πήρε το φινλανδικό κάστρο. Ο Σάινθ δούλευε κι αυτός σκληρά, πριν από κάθε αγώνα. Ήθελε το αυτοκίνητό του να είναι στημένο 110% σωστά και οι εταιρίες, που τον είχαν οδηγό, πίνουν ακόμα νερό στο όνομά του.

Στο πρωτάθλημα, όπως ο Ρερλ έτσι και ο Σάινθ είχαν τον απόλυτο σεβασμό των αντιπάλων τους και μάλιστα ο Ισπανός πρωτοστατούσε σε θέματα ασφαλείας των αγώνων, οργανώνοντας τους οδηγούς, ώστε να έχουν κι αυτοί λόγο στις αποφάσεις για το μέλλον και την εξέλιξη του σπορ. Ο Σάινθ εγκατέλειψε το WRC και δεν επανήλθε, συμμετέχει όμως σε άλλους αγώνες, δεν έχει ακόμα κρεμάσει τα γάντια του. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία.

Τόσο ίδιοι! Τυχαίο;

Κι οι δυο οδηγοί έχουν κάτι κοινό από καθαρή σύμπτωση.

Παγκόσμιοι τίτλοι:

Ρερλ 1980 και 1982

Σάινθ 1990 και 1992

-Ο πρώτος αγώνας του WRC, που κέρδισε ο Ρερλ ήταν το Ράλι Ακρόπολις, τον εθνικό μας αγώνα το 1975 με ένα 16βάλβιδο Opel kadett GT/E.

-Ο πρώτος αγώνας του WRC, που κέρδισε ο Σάινθ ήταν το Ράλι Ακρόπολις το 1990 με μια Toyota Celica GT-4

– Ο τελευταίος αγώνας του WRC, μετά τον οποίο κρέμασε τα γάντια του ο Ρερλ ήταν το Ράλι Ακρόπολις του 1987. Οδηγούσε Audi 200 quattro και εγκατέλειψε από κινητήρα στην 35η ειδική διαδρομή.

– Ο τελευταίος αγώνας του WRC , μετά τον οποίο κρέμασε το γάντια του ο Σάινθ ήταν το Ράλι Ακρόπολις του 2005. Οδηγούσε Citroen Xsara WRC και τερμάτισε 3ος γενικής.