Daihatsu Charade GTti: πυραυλάκι τσέπης!

Η εξάτμιση βρυχάται, τα λάστιχα τσιρίζουν, το τούρμπο «λυσσάει» και γίνεται κόλαση. Τι σου έρχεται στο μυαλό αυτόματα; Στοίχημα ότι δεν είναι ένα παλιό μικρό Daihatsu!

Όμως αυτό, δεν είναι το βαρετό πληβείο Charade του παπά που πηγαίνει στην εκκλησία, αυτό είναι ένα GTti, το ιερό δισκοπότηρο των παλιών καλών «σβέλτων» Daihatsu. Σήμερα η φόρμουλα «λίγα κυβικά-πολύ τούρμπο» απαντάται συχνά. 12 χρόνια πριν η Ford με τον 1000άρη Ecoboost έκανε την αρχή και προσέφερε την απόδοση ατμοσφαιρικών 1.4 και 1.6 λίτρων μοτέρ, με την κατανάλωση ενός 1.000άρη.

Η απόδοση 100 ίππων και 17κιλών ροπής από 999 κ.εκ. προκάλεσε «πανικό»! Το downsizing όμως, είχε ξεκινήσει χρόνια νωρίτερα to 1987, όταν η Daihatsu παρουσίασε το «σατανικό» Charade GTti (turbo injection grand tourer). Το μικρό «πυραυλάκι» με τα 810 κιλά του αμαξώματος και τα 7,9 κιλά ανα ίππο, έδινε άκρως εντυπωσιακές επιδόσεις με το 5άρι κιβώτιο κοντών σχέσεων.

Με επιτάχυνση απο στάση για τα 0 -100 σε μόλις 8,2”, με 5,3” στις ρεμπρίζ για τα 80 – 120, και με 16,3” για το 400άρι, το «πουλέν» της Ιαπωνικής φίρμας, έριχνε «ξύλο» στα VW Golf 1.8 GTI και Peugeot 205 1.6 Gti της εποχής (και όχι μόνο σε αυτά), με την τελική του ταχύτητα να αγγίζει εύκολα τα 185 χλμ/ώρα.

Η διαδρομή των «καυτών» Charade!

Παρά το γεγονός ότι η Daihatsu ανέκαθεν παρήγαγε φθηνά, προσιτά μικρά αυτοκίνητα, είχαν το θράσος να ρίξουν αυτό το γρήγορο «μικρό», στα βαθιά νερά ανάμεσα στα σπορ μικρομεσαία αυτοκίνητα, στα οποία κυριαρχούσαν μάρκες όπως η Volkswagen, η Renault και η Peugeot.

Η ιστορία ξεκινάει το 1983, όταν η Daihatsu παρουσίασε το Charade turbo δεύτερης γενιάς με τον κωδικό G11, το οποίο, ήταν εξοπλισμένο με έναν τρικύλινδρο turbo κινητήρα 993cc, αλλά χωρίς να διαθέτει intercooler, με 3 βαλβίδες ανά κύλινδρο και ένα καρμπυρατέρ, αποδίδοντας 68 ίππους σε ένα αμάξωμα 700 κιλών.

Στην πορεία, η Daihatsu δημιούργησε και το Charade De Tomaso, το οποίο ήταν ουσιαστικά ένα απλό Charade turbo, με αυτοκόλλητα, ζάντες από μαγνήσιο της Campagnolo και τιμόνι απο την Momo. (Παράλληλα το μοντέλο Innocenti, που ανήκε τότε στον De Tomaso, μέσω συνεργασίας, έλαβε τον τρικύλινδρο κινητήρα του Charade turbo και ονομάστηκε Innocenti Mini De Tomaso). Το 1987 το Charade turbo αντικαταστάθηκε από το Charade τρίτης γενιάς, με την κωδική ονομασία G100.

Μαζί με αυτό, εμφανίστηκε το όνομα GTti στην παλέτα των μοντέλων της Daihatsu. Αργότερα το 1993 ο τρικύλινδρος turbo κινητήρας, αντικαταστάθηκε από έναν ατμοσφαιρικό κινητήρα 1.6 λίτρων, με 105 ίππους στο μοντέλο Charade Gti.

Κινητήρας «διαμάντι»

Με αλουμινένια κυλινδροκεφαλή και μπλοκ απο χυτοσίδηρο, διπλούς εκκεντροφόρους, ο υπερτετράγωνος (76 x 73mm), (με κωδικό CB-80),12 βάλβιδος, τρικύλινδρος 993 κ.εκ, με συμπίεση 7,8:1 (για αξιοπιστία), με την βοήθεια ενός τούρμπο απο την IHI και ψεκασμό ανα κύλινδρο, απέδιδε 101 ίππους στις 6.500 σ.α.λ και ροπή 13 κιλών, ήδη απο τις 3.500 σ.α.λ! Εκείνη την εποχή, κέρδισε επίσης τον τίτλο του ισχυρότερου κινητήρα 1 λίτρου στον κόσμο, μεταξύ των αυτοκινήτων παραγωγής.

Στο δρόμο

Το GTti υπέφερε απο την «κατάρα» του χαμηλού κυβισμού με τον κινητήρα να δείχνει αδύναμος στις χαμηλές στροφές. Μόλις όμως η βελόνα στο στροφόμετρο περνούσε τις 4.000 σ.α.λ, κακά τα ψέμματα έχανες την «μπάλα». Το ανατριχιαστικό ξέσπασμα του τούρμπο μέχρι τις 7.100 σ.α.λ ήταν καταιγιστικό και μετά πάλι απο την αρχή.

Οι ελάχιστοι μπροστινοί και πίσω πρόβολοι του αμαξώματος, μαζι με το κοντό μεταξόνιο, έκαναν το αυτοκίνητο απόλυτα ωμό αλλά διαχειρίσιμο στις στροφές δίχως υποστροφή, αρκεί να το τοποθετούσες απο πριν στην στροφή και να μην το παρακάνεις με το γκάζι.

Για καλύτερο στήσιμο του αυτοκινήτου, οι τεχνικοί της Daihatsu, εφοδίασαν το Gtt-i με μπάρες θόλων και ψαλιδιών μπροστά.Τα 4 δισκόφρενα με αεριζόμενα τα μπροστινά, σταματούσαν ικανοποιητικά το ελαφρύ hot hach, που «φορούσε» ελαστικά διαστάσεων 185/60/14.

Εξοπλισμός

Ο εξοπλισμός για τα τότε δεδομένα, ήταν πλήρης. Ηλεκτρικά παράθυρα και καθρέπτες, αντιθαμβωτικός εσωτερικός καθρέπτης, ηχητική ειδοποίηση αναμμένων φώτων, μπαρόμετρο, μπάκετ καθίσματα, ρολόι, αυτόματο τσοκ και τριοδικός καταλύτης, ήταν μερικά μόνο από τα στάνταρ στοιχεία, ενώ προαιρετικά υπήρχαν υδραυλικό τιμόνι, ηλεκτρική ηλιοροφή, συναγερμός, ηχεία πίσω, πιτσιλήθρες φώτων και air condition.

Τα πλαστικά ήταν μέτριας ποιότητας, στα γνωστά Ιαπωνικά επίπεδα της τότε εποχής. Η μόνη παραφωνία ήταν το αδιάφορο οπτικά και αισθητικά τιμόνι, με τις 4 στροφές απο άκρη σε άκρη, κάτι που δεν βοηθούσε στην γρήγορη οδήγηση, παρά μόνο στο παρκάρισμα.

Ταμείο

Η διαφημιστική «ατάκα» της Daihatsu «θα το προσπεράσετε μόνο όταν σταματήσει», είχε αρκετές δόσεις αλήθειας, αφου μέχρι και σήμερα όσα GTti έχουν απομείνει, παραμένουν τα γρηγορότερα χιλιάρια όλων των εποχών και μηχανές μόνιμου χαμόγελου και αδρεναλίνης. To μόνο που ζητούσε αυστηρά το μικρό «βέλος» της Daihatsu, ήταν η τακτική αλλαγή λαδιών κάθε 5.000 χλμ, λόγω του πολύστροφου και λίγων κυβικών κινητήρα του.