Citroen AX Sport: Γάλλος Hooligan!

Με βάρος μόλις 685 κιλά, πολύ καλή αεροδυναμική (Cd 0,31) και «σκάρτα» 100 άλογα, το μικρό Γαλλικό βαρελότο, άναβε τα φώτα σε αρκετά δυνατότερους συνδυασμούς, αφού ήθελε μόλις 8,9” για τα 0-100, είχε τελική ταχύτητα 185 χλμ/’ωρα, ενώ σε στριφτερούς «φιδίσιους» δρόμους, το έψαχνες με τα κιάλια!

Το θυμάμαι σε αναβάσεις στην Ριτσώνα, στην Πιτίτσα, στην Πορταριά και αλλού, να ανεβαίνει «κομμάτια» και να στρίβει υποδειγματικά, σηκώνοντας με αναίδεια τον πίσω εσωτερικό του τροχό, γράφοντας κορυφαίους  χρόνους στην νορμάλ κατηγορία των 1.300 κ.εκ και όχι μόνο.

Το πνιχτό μούγκρισμα απο τα δύο διπλά 40άρια Σόλεξ και το ξερό μεταλλικό κροτάλισμα απο την εξάτμιση, ηλέκτριζαν το βουνό και τους θεατές απο στροφή σε στροφή. Βοηθός του, εκτός απο το βάρος, η σχετικά πυκνή κλιμάκωση στις σχέσεις στο 5άρι σασμάν, που δέν άφηναν τον κινητήρα να «κρεμάει» εύκολα.

Αποτελούσε το alter ego του κατά 80 κιλά βαρύτερου Peugeot 205 rallye, με την διαφορά ότι ο «ράλλος» έβγαζε 8 άλογα περισσότερα 103 απο 95 του ΑΧ Sport, είχε μεγαλύτερο μεταξόνιο και φορούσε ίσιες εισαγωγές στα αντίστοιχα 40άρια Βέμπερ, αντί για τις κυρτές  των Σόλεξ του ΑΧ Sport.

Ο πρόγονος λοιπόν του μετέπειτα AX Gti το 1992 και αργότερα του Saxo VTS το 1996, ήταν ένας καθαρόαιμος πολεμιστής στην κατηγορία «φτερού», ενώ η τιμή του το έκανε προσιτό στους ενθουσιώδεις νέους της εποχής, που γούσταραν ένα «κοφτερό» τιμόνι, «σπαρτιάτικο» εσωτερικό, τέσσερις σιδερένιες ζάντες, νευρικό κινητήρα και δύο διπλά καρμπυρατέρ να ουρλιάζουν.

Η αρχή του Citroen AX

Το Citroen AX παρουσιάστηκε το 1986 στο σαλόνι αυτοκινήτου στο Παρίσι, με τρεις εκδόσεις κινητήρων, 1000,  1100 και 1400 κυβικών εκατοστών. Το πανάλαφρο αμάξωμα με τους «σπιρτάτους» κινητήρες της σειράς TU και το λιτό εσωτερικό, έδινε χαμηλές καταναλώσεις, ήταν αρκετά ευέλικτο και ευκολοδήγητο μέσα στη πόλη, διασκεδαστικό στο δρόμο, ενώ γρήγορα αγαπήθηκε απο το Ευρωπαικό κοινό γνωρίζοντας επιτυχία μεγαλύτερη των παλαιότερων Visa και LN που αντικατέστησε. Για τους λόγους αυτούς η Citroen, κράτησε την σειρά ΑΧ στην παραγωγή, μέχρι το 1998.

Πικάντικo SPORT design!

Για να μπορέσει να μπει στο μικρό Citroen στους αγώνες στην ομάδα N1 (νορμάλ) και A5 (βελτιωμένα) μέχρι 1.300 κ.εκ, που ήταν ο διακαής πόθος της εταιρείας και να έχει ένα ανταγωνιστικό «όπλο» σε αυτές τις κατηγορίες, η Citroen εμπιστεύτηκε την προετοιμασία του, στον Γάλλο «μάγο» Ντάνιελσον. Ο σκοπός ήταν να σχεδιάσει τον «πολεμικό» χαρακτήρα του AX Sport, ώστε αυτό να κατασκευαστεί σε πρώτη φάση σε 5.000 αντίτυπα, απαραίτητη προυπόθεση, ώστε το αυτοκίνητο να πάρει την ομολογκασιόν (δελτίο αναγνώρισης) για την «αρένα».

Τον Απρίλιο του 1987 το αυστηρά δίπορτο «εργαλείο», ήταν έτοιμο και οπτικά έκανε μπαμ απο μακριά, διαφέροντας απο τις «πληβείες» και μικρότερες σε ιπποδύναμη εκδόσεις. Διαθέσιμο αποκλειστικά μόνο σε λευκό Meije με δικό του κωδικό στο χρωματολόγιο της PSA, το AX Sport διέθετε προεκτάσεις και διακοσμητικά από πλαστικά πολυουρεθάνης, «φρυδάκια» φτερών και μπροστινό προφυλακτήρα με σπόιλερ, που ενσωμάτωνε πρόσθετα εμπρός προβολάκια, όλα βαμμένα λευκά στο χρώμα του αμαξώματος. «Φορούσε» ατσάλινες ζάντες 13 ιντσών επίσης λευκές, ενώ δεν διέθετε ακόμη πίσω αεροτομή.

Τέλος, τα κόκκινα μονογράμματα με τα διακριτικά AX Sport, ήταν τοποθετημένα περιμετρικά στο αμάξωμα πάνω στο λευκό φόντο. Εσωτερικά, τα κακής ποιότητος πλαστικά, τα δυσανάγνωστα όργανα, ο λιτός εξοπλισμός, το επίπεδο θορύβου και τα απαράδεκτα καθίσματα σε άνεση και χρηστικότητα, ήταν μέρος των παραχωρήσεων, που τις ξεχνούσες στην πρώτη γεμάτη γκαζιά!  Άλλωστε ο στόχος του Citroën AX Sport, ήταν να «ευνοεί» τη σπορ οδήγηση και όχι την άνεση. Στη ανανέωση που έγινε στην πορεία, το μικρό «καυτό» Citroen, απέκτησε 14άρηδες τροχούς, μεγαλύτερους δίσκους φρένων μπροστά 258 χλστ, πίσω αεροτομή και περισσότερους χρωματισμούς για το αμάξωμα.

Μηχανικά

Ο Ντάνιελσον πήρε τον εγκάρσια τοποθετημένα  τετρακύλινδρο, 8 βάλβιδο, σε σειρά, TU κινητήρα των 1.124 κ.έκ του μεσαίου ΑΧ και αυξάνοντας την διάμετρο των εμβόλων απο 72 σε 75 χιλιοστά, αλλά και την διαδρομή τους απο 69 σε 73,2 χιλιοστά, με συμπίεση 9,6:1, έφερε τον κυβισμό στα 1.294 κ.έκ, που ήταν το όριο για την συμμετοχή του αυτοκινήτου στους αγώνες στις κλάσεις έως 1.300 κ.εκ., και του έδωσε τον κωδικό αναγνώρισης M4ATU2.

Στη συνέχεια η κυλινδροκεφαλή, οι βαλβίδες, ο εκκεντροφόρος, η εισαγωγή, το φίλτρο αέρα, η ψύξη ήταν όλα νέα, ειδικά για το AX Sport. Η εξάτμιση μεγάλωσε σε διατομή, ενώ η τροφοδοσία ανατέθηκε σε ένα ζευγάρι διπλών καρμπυρατέρ 40 της Σόλεξ. Η πρώτη σκέψη ήταν να τοποθετηθούν τα αντίστοιχα της Βέμπερ, αλλά η περιορισμένη χωροταξία κάτω απο το καπό, δεν το επέτρεπε.

Το αποτέλεσμα ήταν 95 άλογα στις 6.800 σ.α.λ και ροπή 11,2 κιλών στις 5.000 σ.α.λ. Κάτι που σήμαινε ότι για να κινηθείς αρκετά γρήγορα, έπρεπε να κρατάς το μοτέρ ψηλά. Ο μικρός ατμοσφαιρικός κινητήρας, είχε αρκετό σθένος και ζωντάνια στις υψηλές στροφές και έλλειψη ευελιξίας και ελαστικότητας στις χαμηλομεσαίες, κάτι που αντιστάθμιζε το χαμηλό βάρος του, καθώς και η τροποποιημένη κατά 20% κοντύτερη τελική σχέση μετάδοσης του κιβωτίου, που ήρθε δανεικό απο το ΑΧ 1.4.

Τα 0-100 απο στάση έρχόντουσαν σε 8,9”, το χιλιόμετρο σε 30,8” και η τελική άγγιζε τα 185 χλμ/ώρα! Το αυτοκίνητο δεν είχε υδραυλικό τιμόνι (ότι καλύτερο), διέθετε δίσκους μπροστά και ταμπούρα πίσω, ενώ πατούσε πάνω σε 13άρες σιδερένιες ζάντες 5,5 ιντσών πλάτους, με ελαστικά 175/60.

Οδηγικά

Το νευρικό στις στροφές λόγω κοντού μεταξονίου (2,28μ) και ειδικά στις ανοικτές «πατημένες», ήθελε έμπειρα χέρια για να «τιθασευτεί», με την ουρά να θέλει να γυρίσει και να σε «δαγκώσει» αν φρενάριζες άτσαλα μέσα στη στροφή, ή αν σήκωνες απότομα το πόδι σου απο το γκάζι. Ένα δύστροπο μικρό αυτοκίνητο, με πολλά γκάζια και ειδικό χαρακτήρα, που αγαπήθηκε ακριβώς γιαυτό!

Συνοψίζοντας

Ακατέργαστο και ριζοσπαστικό, ίσως το πιο ανόθευτο Gti, πρίν την έλευση του ηλεκτρονικού ψεκασμού. Ελαφρύ, με απόκριση, γρήγορο και ευκίνητο, βασιζόταν στον «εξαγριωμένο» κινητήρα του και στο κοντό κιβώτιο ταχυτήτων του, για να βάζει φωτιά στην άσφαλτο, αδιαφορώντας για την πρόσφυση, σαν γνήσια μηχανή αδρεναλίνης!